ΤΡΙΤΗ 29 - 11 - 11
ΣΥΜΠΑΝ ΓΕΙΑ ΣΟΥ
Ηδευτερη λύση για το πως θα εξολοθρεύσουμε το παράσιτο είναι
2) Η ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ: ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ
ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ.
Η δεύτερη προσέγγιση είναι να πάψουμε να θρέφουμε το παρά-
-σιτο. Αν δεν του προσφέρουμε τροφή, το παράσιτο θα πεθάνει
απο ασιτία. Για να το κάνουμε αυτό , θα πρέπει να θέσουμε υπο έλεγχο τα συναισθήματα μας και να πάψουμε να τροφοδοτούμε οσα προέρχονται απο φόβο. Αυτό εύκολα το λέμε, αλλά πολύ δύσκολα μπορούμε να το κάνουμε. Είναι δύσκολο έργο, γιατί ο Κριτής και το Θύμα κυβερνούν το νου μας.
Είναι πρωί , έχω ξυπνήσει γεμάτη ενθουσιασμό για την όμορφη
μέρα που είναι μπροστά μου. Νιώθω καλά, είμαι ευτυχισμένη
και ξεχειλίζω από ενέργεια. Καθώς παίρνουμε το πρωινό μας
με τον άνδρα μου ,έχουμε μια μικρή διαφωνία ,που στην συνέ-
-χεια εξελίσσετε σε ένα τρικούβερτο καβγά. Νιώθω ενα κύμα
οργής να με κατακλύζει. Βιώνω έναν έντονο θυμό. Φωνάζω και
ορμάω, είμαι εκτός εαυτού. Ο άνδρας μου φεύγει και εγώ κατα-
-ρέω. Νιώθω άδεια, και θέλω να βάλω τα κλάματα. Δεν θέλω να
κάνω τίποτα, η μέρα μου, πάει χάλασε, θέλω να κλειστώ στο
σπίτι και να μην βλέπω κανέναν. Τι ακριβώς έγινε; Απλώς ξόδε-
-ψα την περισσότερη ενέργεια μου πρωί-πρωί .
Κάθε πρωί ξυπνάμε μ΄ ένα συγκεκριμένο ποσοστό ενέργειας
πνευματικής, συναισθηματικής και φυσικής. Αυτήν την ενέργεια
την ξοδεύουμε κατά την διάρκεια της ημέρας. Υποτίθεται οτι
ξοδεύουμε αυτήν την ενέργεια με σύνεση και εκεί όπου χρειάζε-
-ται και όχι σε παράφορα συναισθηματικά ξεσπάσματα.
Αν επιτρέπουμε κάθε μέρα στα συναισθήματα μας να απορρο-
-φούν τα ενεργειακά μας αποθέματα, δεν μας μένει καθόλου
ενέργεια για να αλλάξουμε την ζωή μας ,ή για να προσφέρουμε
βοήθεια στους άλλους.
Ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο εξαρτάται απόλυτα
απο τα συναισθήματα μας. Όταν είμαστε θυμωμένοι ,τίποτα δεν
πάει καλά γύρω μας. Ρίχνουμε το φταίξιμο στα πάντα, ακόμα και
στον καιρό. Οταν είμαστε λυπημένοι, ολα γύρω μας μοιάζουν
μελαγχολικά και μας φέρνουν δάκρυα στα μάτια. Βλέπουμε ενα
δένδρο και νιώθουμε λύπη, βλέπουμε την βροχή και η θλίψη
μας πλημμυρίζει. Νιώθουμε ευάλωτοι ,θέλουμε προστασία και
δεν εμπιστευόμαστε κανέναν.
Και όλα αυτά επειδή βλέπουμε τον κόσμο με τα μάτια του φόβου
με τα μάτια του συναισθήματος που δεν μπορεί να ελεγχθεί.
Βλέπω το σώμα μου καθαρό, το δέρμα μου λαμπερό και υγιές.
Φαντάζομαι ότι ο νους μου είναι σαν το δέρμα μου. Αγγίζω το
δέρμα μου και νιώθω όμορφα, κι αυτό γιατί είναι φτιαγμένο
για να αντιλαμβάνεται τα εξωτερικά ερεθίσματα και η αίσθηση
της αφής είναι υπέροχη.
Τώρα φαντάζομαι οτι έχω ενα τραύμα και το δέρμα μου έχει
μολυνθεί. Αν αγγίξω το τραυματισμένο δέρμα ,θα πονέσει,
γι΄αυτό και προσπαθώ να το καλύψω και να το προστατέψω.
Δεν απολαμβάνω πλέον την αφή.
Ας φαντασθούμε τώρα ότι ολοι οι άνθρωποι εχουν αυτό το πλη-
-γωμένο δέρμα. Κανείς δεν μπορεί να αγγίξει τον άλλον ,εξ΄αιτία
του πόνου. Όλοι έχουν πληγές στο δέρμα τους ,οπότε η δερματο-
-πάθεια εκλαμβάνεται ως φυσιολογική κατάσταση, το ίδιο και
ο πόνος.
Μπορούμε να φαντασθούμε πως θα συμπεριφερόμασταν ο ένας
στον άλλον, αν ολοι οι άνθρωποι πάνω στην γη είχαν πράγματι
μια δερματική ασθένεια; Δεν θα αγκαλιαζόμασταν ποτέ ,δεν θα
αγγίζαμε ποτέ ο ένας τον άλλον......
Λοιπόν, ο ανθρώπινος νους είναι ακριβώς όπως ενα τέτοιο μολυ-
-σμένο δέρμα. Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα συναισθηματικό σώμα
το οποίο καλύπτεται από ανοιχτές πληγές. Η κάθε πληγή κακο-
-φορμίζει από συναισθηματικό δηλητήριο, αυτό δηλ. που παρά-
-γουν όλα τα συναισθήματα που μας κάνουν και υποφέρουμε=
το μίσος, η οργή, ο φθόνος, η θλίψη........ Μια αδικία ανοίγει μια
πληγή στο μυαλό μας και εμείς αντιδράμε με δηλητήριο, λόγω
των πεποιθήσεων και των αντιλήψεων μας σχετικά με το δίκαιο
και το άδικο. Ο νους μας είναι τόσο πληγωμένος και γεμάτος
δηλητήριο από την διεργασία της εξημέρωσης, ώστε όλοι μας
θεωρούμε το τραυματισμένο- μολυσμένο μυαλό μας φυσιολογικό
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΕΤΣΙ. ΠΑΣΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΘΕ-
-ΝΕΙΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ.
ΑΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΠΑΣΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΟΥΜΕ
ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ ΜΑΣ ΣΑΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ,
ΤΟΤΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΜΕ ΑΛΛΟ!!!!!
Κατ΄αρχήν , πρέπει να έχουμε την ειλικρίνεια να ανοίξουμε τα
συναισθηματικά τραύματα, να αφαιρέσουμε το δηλητήριο και
να επουλώσουμε εντελώς τις πληγές. Πως θα το κάνουμε αυτό?
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ
ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΑΔΙΚΗΣΑΝ, ΟΧΙ ΕΠΕΙΔΗ
ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΑΜΕ
ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΤΟΣΟ ,ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΟΥΜΕ
ΠΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΑΔΙΚΙΑ. Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ
ΕΠΟΥΛΩΣΗΣ ΤΩΝ ΠΛΗΓΩΝ.
ΛΟΙΠΟΝ, ΑΦΗΝΩ ΚΑΤΑ ΜΕΡΟΣ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΚΑΙ
ΔΗΛΩΝΩ= ΩΣ ΕΔΩ ΗΤΑΝ!!!!!! ΘΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ Ο
ΣΚΛΗΡΟΣ ΚΡΙΤΗΣ ΠΟΥ ΔΙΑΡΚΩΣ ΜΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ.
ΘΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ, ΘΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΘΥΜΑ.
Πρώτα πρέπει να συγχωρήσουμε τους γονείς μας, τα αδέλφια
μας, τους φίλους μας και τον Θεό. Ναι καλά διαβάσατε ΤΟ ΘΕΟ
Ο Θεός κάνει διάφορα ακατανόητα για μας πράγματα, που μας
φέρνουν συχνά μπροστά στο χείλος της αβύσσου. Δεν είμαστε σε
θέση να γνωρίζουμε το πως και το γιατί, ούτε για τις ανισότητες
που υπάρχουν, ούτε για τις αρρώστιες......Το μόνο που μπορούμε
να κάνουμε είναι να αποδεχθούμε απο καρδιάς την Θεία Βουλη-
-ση και να συγχωρήσουμε αυτό που δεν είμαστε σε θέση να κατα
-νοήσουμε. Από την στιγμή που θα συγχωρήσουμε τον ίδιο τον
Θεό , μπορούμε να συγχωρήσουμε και τον ταπεινό εαυτό μας.
Δεν θα μας είναι δύσκολο πλέον.
ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ, ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ ΟΠΩΣ
ΕΙΝΑΙ ,ΤΟΝ ΕΧΩ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ, ΔΕΝ ΤΟΝ
ΑΠΟΡΡΙΠΤΩ ΠΛΕΟΝ , ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!!!!!!
Η ΛΕΞΗ ΚΛΕΙΔΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ.
Θα καταλάβουμε ότι έχουμε συγχωρήσει έναν άνθρωπο, όταν
βλέποντας τον δεν έχουμε καμιά συναισθηματική αντίδραση.
Στο άκουσμα του ονόματος του δεν θα αισθανθούμε κάτι, θα μας
είναι αδιάφορο. Όταν κάποιος αγγίξει μια πληγή μας και εμείς
δεν πονάμε πλεον εκεί , τότε πάει να πει ότι τον έχουμε πράγματι
συγχωρήσει.
Η ειλικρίνεια πονάει, μοιάζει με νυστέρι, επειδή ανοίγει όλες τις
πληγές που καλύπτονται από στρώματα ψεμάτων ,με στόχο να
μας θεραπεύσει. Τα ψέματα είναι αυτό που ονομάζουμε
' σύστημα άρνησης' .Χωρίς αυτό δεν μπορούμε να λειτουργι-
-σουμε, επειδή αυτό το σύστημα μας επιτρέπει να καλύπτουμε
τις πληγές μας, τις κρύβουμε από όλους και προπαντός απο τον
εαυτό μας. Από την στιγμή όμως που θα εξαλειφθούν οι πληγές
και το δηλητήριο τους ,δεν χρειαζόμαστε το ' σύστημα άρνησης'
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΛΕΜΕ ΨΕΜΑΤΑ.
ΤΟ ΥΓΙΕΣ ΜΥΑΛΟ , ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΥΓΙΕΣ ΔΕΡΜΑ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΕΧΘΕΙ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΑΓΓΙΓΜΑ.
Το πρόβλημα είναι οτι οι πιο πολλοί άνθρωποι χάνουν τον έλεγχο
των συναισθημάτων τους. Όταν χάνουμε τον έλεγχο ,λέμε και
κάνουμε πράγματα που δεν θέλουμε.
ΓΙ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
ΑΜΕΜΠΤΟΙ ΣΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ.
ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ.
Πως θα γίνουμε ,λοιπόν Πολεμιστές? Ποια είναι τα χαρακτηρι-
στικά τους?
α) Ο πολεμιστής έχει αυτογνωσία. Αυτό είναι πολύ σημαντικό.
β) Ο πολεμιστής έχει πειθαρχία. Γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε
σε πόλεμο ,που έχει κηρυχθεί μέσα στον νου μας. Χρειαζόμαστε
όχι την πειθαρχία του στρατιώτη, δηλ. όχι αυτήν που μας υπαγο-
-ρεύει τι πρέπει να κάνουμε και τι όχι, αλλά την ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ
ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ.
γ) Ο πολεμιστής έχει έλεγχο. Όχι τον έλεγχο ενός άλλου ανθρω-
-που , ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ
ΤΟΥ, ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ.
Τα συναισθήματα καταπιέζονται όταν έχουμε χάσει τον έλεγχο,
όχι όταν βρισκόμαστε υπό έλεγχο.
Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον Πολεμιστή και στο Θύμα είναι
ότι το Θύμα καταπνίγει , ενώ ο Πολεμιστής αποφεύγει.
Τα θύματα καταπνίγουν αυτά που σκέφτονται ή αισθάνονται
επειδή φοβούνται να τα εκδηλώσουν.
Οι πολεμιστές αποφεύγουν= δηλ. συγκρατούν τα συναισθήματα
τους για να τα εκφράσουν στην κατάλληλη στιγμή. Ούτε πριν,
ούτε μετά.
Γι' αυτό και οι πολεμιστές είναι άμεμπτοι στην χρήση του λόγου.
Έχουν απόλυτο έλεγχο των συναισθημάτων τους και, συνεπώς,
και της συμπεριφοράς τους.
Η 3η λύση για να καταστρέψουμε το παράσιτο και άρα να βρούμε την ελευθερία μας θα ακουσθεί λίγο παράξενη γιατί
ονομάζεται η 'μύηση του θανάτου'. Θα την δούμε την άλλη
φορά και ως τότε ας αγαπάμε τον εαυτό μας ,ας τον συγχωρούμε
πάντα , και ας γίνουμε ,επιτέλους, ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ.
ΣΥΜΠΑΝ ΓΕΙΑ ΣΟΥ
Ηδευτερη λύση για το πως θα εξολοθρεύσουμε το παράσιτο είναι
2) Η ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ: ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ
ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ.
Η δεύτερη προσέγγιση είναι να πάψουμε να θρέφουμε το παρά-
-σιτο. Αν δεν του προσφέρουμε τροφή, το παράσιτο θα πεθάνει
απο ασιτία. Για να το κάνουμε αυτό , θα πρέπει να θέσουμε υπο έλεγχο τα συναισθήματα μας και να πάψουμε να τροφοδοτούμε οσα προέρχονται απο φόβο. Αυτό εύκολα το λέμε, αλλά πολύ δύσκολα μπορούμε να το κάνουμε. Είναι δύσκολο έργο, γιατί ο Κριτής και το Θύμα κυβερνούν το νου μας.
Είναι πρωί , έχω ξυπνήσει γεμάτη ενθουσιασμό για την όμορφη
μέρα που είναι μπροστά μου. Νιώθω καλά, είμαι ευτυχισμένη
και ξεχειλίζω από ενέργεια. Καθώς παίρνουμε το πρωινό μας
με τον άνδρα μου ,έχουμε μια μικρή διαφωνία ,που στην συνέ-
-χεια εξελίσσετε σε ένα τρικούβερτο καβγά. Νιώθω ενα κύμα
οργής να με κατακλύζει. Βιώνω έναν έντονο θυμό. Φωνάζω και
ορμάω, είμαι εκτός εαυτού. Ο άνδρας μου φεύγει και εγώ κατα-
-ρέω. Νιώθω άδεια, και θέλω να βάλω τα κλάματα. Δεν θέλω να
κάνω τίποτα, η μέρα μου, πάει χάλασε, θέλω να κλειστώ στο
σπίτι και να μην βλέπω κανέναν. Τι ακριβώς έγινε; Απλώς ξόδε-
-ψα την περισσότερη ενέργεια μου πρωί-πρωί .
Κάθε πρωί ξυπνάμε μ΄ ένα συγκεκριμένο ποσοστό ενέργειας
πνευματικής, συναισθηματικής και φυσικής. Αυτήν την ενέργεια
την ξοδεύουμε κατά την διάρκεια της ημέρας. Υποτίθεται οτι
ξοδεύουμε αυτήν την ενέργεια με σύνεση και εκεί όπου χρειάζε-
-ται και όχι σε παράφορα συναισθηματικά ξεσπάσματα.
Αν επιτρέπουμε κάθε μέρα στα συναισθήματα μας να απορρο-
-φούν τα ενεργειακά μας αποθέματα, δεν μας μένει καθόλου
ενέργεια για να αλλάξουμε την ζωή μας ,ή για να προσφέρουμε
βοήθεια στους άλλους.
Ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο εξαρτάται απόλυτα
απο τα συναισθήματα μας. Όταν είμαστε θυμωμένοι ,τίποτα δεν
πάει καλά γύρω μας. Ρίχνουμε το φταίξιμο στα πάντα, ακόμα και
στον καιρό. Οταν είμαστε λυπημένοι, ολα γύρω μας μοιάζουν
μελαγχολικά και μας φέρνουν δάκρυα στα μάτια. Βλέπουμε ενα
δένδρο και νιώθουμε λύπη, βλέπουμε την βροχή και η θλίψη
μας πλημμυρίζει. Νιώθουμε ευάλωτοι ,θέλουμε προστασία και
δεν εμπιστευόμαστε κανέναν.
Και όλα αυτά επειδή βλέπουμε τον κόσμο με τα μάτια του φόβου
με τα μάτια του συναισθήματος που δεν μπορεί να ελεγχθεί.
Βλέπω το σώμα μου καθαρό, το δέρμα μου λαμπερό και υγιές.
Φαντάζομαι ότι ο νους μου είναι σαν το δέρμα μου. Αγγίζω το
δέρμα μου και νιώθω όμορφα, κι αυτό γιατί είναι φτιαγμένο
για να αντιλαμβάνεται τα εξωτερικά ερεθίσματα και η αίσθηση
της αφής είναι υπέροχη.
Τώρα φαντάζομαι οτι έχω ενα τραύμα και το δέρμα μου έχει
μολυνθεί. Αν αγγίξω το τραυματισμένο δέρμα ,θα πονέσει,
γι΄αυτό και προσπαθώ να το καλύψω και να το προστατέψω.
Δεν απολαμβάνω πλέον την αφή.
Ας φαντασθούμε τώρα ότι ολοι οι άνθρωποι εχουν αυτό το πλη-
-γωμένο δέρμα. Κανείς δεν μπορεί να αγγίξει τον άλλον ,εξ΄αιτία
του πόνου. Όλοι έχουν πληγές στο δέρμα τους ,οπότε η δερματο-
-πάθεια εκλαμβάνεται ως φυσιολογική κατάσταση, το ίδιο και
ο πόνος.
Μπορούμε να φαντασθούμε πως θα συμπεριφερόμασταν ο ένας
στον άλλον, αν ολοι οι άνθρωποι πάνω στην γη είχαν πράγματι
μια δερματική ασθένεια; Δεν θα αγκαλιαζόμασταν ποτέ ,δεν θα
αγγίζαμε ποτέ ο ένας τον άλλον......
Λοιπόν, ο ανθρώπινος νους είναι ακριβώς όπως ενα τέτοιο μολυ-
-σμένο δέρμα. Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα συναισθηματικό σώμα
το οποίο καλύπτεται από ανοιχτές πληγές. Η κάθε πληγή κακο-
-φορμίζει από συναισθηματικό δηλητήριο, αυτό δηλ. που παρά-
-γουν όλα τα συναισθήματα που μας κάνουν και υποφέρουμε=
το μίσος, η οργή, ο φθόνος, η θλίψη........ Μια αδικία ανοίγει μια
πληγή στο μυαλό μας και εμείς αντιδράμε με δηλητήριο, λόγω
των πεποιθήσεων και των αντιλήψεων μας σχετικά με το δίκαιο
και το άδικο. Ο νους μας είναι τόσο πληγωμένος και γεμάτος
δηλητήριο από την διεργασία της εξημέρωσης, ώστε όλοι μας
θεωρούμε το τραυματισμένο- μολυσμένο μυαλό μας φυσιολογικό
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΕΤΣΙ. ΠΑΣΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΘΕ-
-ΝΕΙΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ.
ΑΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΠΑΣΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΟΥΜΕ
ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ ΜΑΣ ΣΑΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ,
ΤΟΤΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΜΕ ΑΛΛΟ!!!!!
Κατ΄αρχήν , πρέπει να έχουμε την ειλικρίνεια να ανοίξουμε τα
συναισθηματικά τραύματα, να αφαιρέσουμε το δηλητήριο και
να επουλώσουμε εντελώς τις πληγές. Πως θα το κάνουμε αυτό?
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ
ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΑΔΙΚΗΣΑΝ, ΟΧΙ ΕΠΕΙΔΗ
ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΑΜΕ
ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΤΟΣΟ ,ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΟΥΜΕ
ΠΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΑΔΙΚΙΑ. Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ
ΕΠΟΥΛΩΣΗΣ ΤΩΝ ΠΛΗΓΩΝ.
ΛΟΙΠΟΝ, ΑΦΗΝΩ ΚΑΤΑ ΜΕΡΟΣ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΚΑΙ
ΔΗΛΩΝΩ= ΩΣ ΕΔΩ ΗΤΑΝ!!!!!! ΘΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ Ο
ΣΚΛΗΡΟΣ ΚΡΙΤΗΣ ΠΟΥ ΔΙΑΡΚΩΣ ΜΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ.
ΘΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ, ΘΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΘΥΜΑ.
Πρώτα πρέπει να συγχωρήσουμε τους γονείς μας, τα αδέλφια
μας, τους φίλους μας και τον Θεό. Ναι καλά διαβάσατε ΤΟ ΘΕΟ
Ο Θεός κάνει διάφορα ακατανόητα για μας πράγματα, που μας
φέρνουν συχνά μπροστά στο χείλος της αβύσσου. Δεν είμαστε σε
θέση να γνωρίζουμε το πως και το γιατί, ούτε για τις ανισότητες
που υπάρχουν, ούτε για τις αρρώστιες......Το μόνο που μπορούμε
να κάνουμε είναι να αποδεχθούμε απο καρδιάς την Θεία Βουλη-
-ση και να συγχωρήσουμε αυτό που δεν είμαστε σε θέση να κατα
-νοήσουμε. Από την στιγμή που θα συγχωρήσουμε τον ίδιο τον
Θεό , μπορούμε να συγχωρήσουμε και τον ταπεινό εαυτό μας.
Δεν θα μας είναι δύσκολο πλέον.
ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ, ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ ΟΠΩΣ
ΕΙΝΑΙ ,ΤΟΝ ΕΧΩ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ, ΔΕΝ ΤΟΝ
ΑΠΟΡΡΙΠΤΩ ΠΛΕΟΝ , ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!!!!!!
Η ΛΕΞΗ ΚΛΕΙΔΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ.
Θα καταλάβουμε ότι έχουμε συγχωρήσει έναν άνθρωπο, όταν
βλέποντας τον δεν έχουμε καμιά συναισθηματική αντίδραση.
Στο άκουσμα του ονόματος του δεν θα αισθανθούμε κάτι, θα μας
είναι αδιάφορο. Όταν κάποιος αγγίξει μια πληγή μας και εμείς
δεν πονάμε πλεον εκεί , τότε πάει να πει ότι τον έχουμε πράγματι
συγχωρήσει.
Η ειλικρίνεια πονάει, μοιάζει με νυστέρι, επειδή ανοίγει όλες τις
πληγές που καλύπτονται από στρώματα ψεμάτων ,με στόχο να
μας θεραπεύσει. Τα ψέματα είναι αυτό που ονομάζουμε
' σύστημα άρνησης' .Χωρίς αυτό δεν μπορούμε να λειτουργι-
-σουμε, επειδή αυτό το σύστημα μας επιτρέπει να καλύπτουμε
τις πληγές μας, τις κρύβουμε από όλους και προπαντός απο τον
εαυτό μας. Από την στιγμή όμως που θα εξαλειφθούν οι πληγές
και το δηλητήριο τους ,δεν χρειαζόμαστε το ' σύστημα άρνησης'
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΛΕΜΕ ΨΕΜΑΤΑ.
ΤΟ ΥΓΙΕΣ ΜΥΑΛΟ , ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΥΓΙΕΣ ΔΕΡΜΑ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΕΧΘΕΙ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΑΓΓΙΓΜΑ.
Το πρόβλημα είναι οτι οι πιο πολλοί άνθρωποι χάνουν τον έλεγχο
των συναισθημάτων τους. Όταν χάνουμε τον έλεγχο ,λέμε και
κάνουμε πράγματα που δεν θέλουμε.
ΓΙ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
ΑΜΕΜΠΤΟΙ ΣΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ.
ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ.
Πως θα γίνουμε ,λοιπόν Πολεμιστές? Ποια είναι τα χαρακτηρι-
στικά τους?
α) Ο πολεμιστής έχει αυτογνωσία. Αυτό είναι πολύ σημαντικό.
β) Ο πολεμιστής έχει πειθαρχία. Γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε
σε πόλεμο ,που έχει κηρυχθεί μέσα στον νου μας. Χρειαζόμαστε
όχι την πειθαρχία του στρατιώτη, δηλ. όχι αυτήν που μας υπαγο-
-ρεύει τι πρέπει να κάνουμε και τι όχι, αλλά την ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ
ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ.
γ) Ο πολεμιστής έχει έλεγχο. Όχι τον έλεγχο ενός άλλου ανθρω-
-που , ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ
ΤΟΥ, ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ.
Τα συναισθήματα καταπιέζονται όταν έχουμε χάσει τον έλεγχο,
όχι όταν βρισκόμαστε υπό έλεγχο.
Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον Πολεμιστή και στο Θύμα είναι
ότι το Θύμα καταπνίγει , ενώ ο Πολεμιστής αποφεύγει.
Τα θύματα καταπνίγουν αυτά που σκέφτονται ή αισθάνονται
επειδή φοβούνται να τα εκδηλώσουν.
Οι πολεμιστές αποφεύγουν= δηλ. συγκρατούν τα συναισθήματα
τους για να τα εκφράσουν στην κατάλληλη στιγμή. Ούτε πριν,
ούτε μετά.
Γι' αυτό και οι πολεμιστές είναι άμεμπτοι στην χρήση του λόγου.
Έχουν απόλυτο έλεγχο των συναισθημάτων τους και, συνεπώς,
και της συμπεριφοράς τους.
Η 3η λύση για να καταστρέψουμε το παράσιτο και άρα να βρούμε την ελευθερία μας θα ακουσθεί λίγο παράξενη γιατί
ονομάζεται η 'μύηση του θανάτου'. Θα την δούμε την άλλη
φορά και ως τότε ας αγαπάμε τον εαυτό μας ,ας τον συγχωρούμε
πάντα , και ας γίνουμε ,επιτέλους, ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου