ΤΡΙΤΗ 15 - 11- 11
ΣΥΜΠΑΝ ΓΕΙΑ ΣΟΥ.
Πάει και η 11-11 χωρίς να γίνει κάτι το συγκλονιστικό. Άκουσα
απο φίλες οτι οι ενέργειες ήταν πολύ δυνατές εκείνη την ημέρα,
εγώ ομως ,για να πω την αλήθεια, δεν ένιωσα τίποτα. Κατανοώ
απόλυτα αυτήν την αναμονή για κάτι, αυτήν την ανάγκη να γίνει
κάτι το διαφορετικό που θα μας βγάλει απο το τέλμα της απελπι-
-σίας στο οποίο βρισκόμαστε. Θέλουμε κάτι το οποίο θα μας
συγκλονίσει, θα μας ταρακουνήσει, θα μας βγάλει από την απά-
-θεια, θα μας ξυπνήσει και θα μας αναγκάσει να δούμε την πραγ-
-ματικότητα όπως ακριβώς είναι, χωρις παρωπίδες, χωρίς ομιχ-
-λη να μας θολώνει την πνευματική μας όραση. Γι'αυτό και
περιμένουμε εναγωνίως να συμβεί κάτι το παράδοξο, κάτι το
διαφορετικό που θα ανατρέψει οσα γνωρίζουμε ως τώρα.
Όμως το παράδοξο και το διαφορετικό συμβαίνει κάθε μέρα, και
υπάρχουν άνθρωποι που το νιώθουν, όπως ένιωσαν και τις δυνα-
-τες ενέργειες της 11-11. Όλοι οι υπόλοιποι ορίζουν ημερομηνίες
χρονολογίες.....και περιμένουν το κάτι να συμβεί. Περιμένω
χρόνια τώρα να έρθει ενας εξωγήινος και να με απαγάγει ώστε να
ζήσω και εγώ την γαλαξιακή μου περιπέτεια. Αυτός όμως δεν
μου κάνει την χάρη, προτιμάει άλλους ,και εγώ μένω με την
προσμονή και την ελπίδα, και έτσι λέω μέσα μου ,μπορεί με την
τάδε πανσέληνο, 'η την τάδε ευθυγραμιση πλανητών να συμβεί.
Περιμένω αυτό το κάτι να γίνει, αυτό που θα με κάνει να νιώσω
άνθρωπος κατ'εικόνα αυτού που με έπλασε. Και περιμένω την
τάδε ημερομηνία....... και στρέφομαι στα άστρα του ουρανού
αντί να στραφώ στα άστρα της ψυχής μου. Γιατί τα πιο λαμπερά
και τα πιο αστραφτερά άστρα είναι αυτά από τα οποία αποτελει-
-ται η ψυχή μου, αυτό το αιώνιο ,το αμετάβλητο κομμάτι της
Θείας Ουσίας. Στρέφομαι, λοιπόν , προς τα μέσα και ατενίζω
το Σύμπαν και αφήνομαι σ'αυτό. Τι ακριβώς κάνω όταν αφήνο-
-μαι? Τι μου συμβαίνει πραγματικά? Φέρνω στο νου μου μια
από τις στιγμές που μπόρεσα και αφέθηκα, και το τι ένιωσα.
Προσπαθώ ακόμα και αυτήν την στιγμή να το κατανοήσω καλύ-
-τερα. Τι νιώθω οταν αφήνομαι? Η αίσθηση που με κατακλύζει
είναι οτι νιώθω 'ελεύθερη', ναι !!! ελεύθερη, από τι όμως? και
ποιος με εμποδίζει να ειμαι ελεύθερη?
Προσπαθώ να τα βάλω σε μια τάξη. Τι ακριβώς είναι η ελευθε-
-ρία? Θα μπορούσαν να δοθούν χίλιες απαντήσεις , όμως μια
είναι η αληθινή. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ
ΕΙΜΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ ,ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΙ, μαύρος ,
άσπρος, γύφτος, δεξιός, αριστερός, όμορφος, άσχημος, πλούσιος,
φτωχός, σακάτης, ψηλός, κοντός, παχύς, αδύνατος, ........να είμαι
αυτό που επιλέγω να είμαι, γιατί εγώ το επέλεξα και όχι κάποιοι
άλλοι. Ποιος με εμποδίζει όμως να είμαι ο εαυτός μου και άρα
ελεύθερη? Ο ίδιος ο εαυτός μου βέβαια.
Η μόνη περίοδος κατά την οποία ο άνθρωπος είναι ελευθερος
είναι οταν είναι παιδί, και δεν έχει ακόμα εξημερωθεί, όταν ακό-
-μη δεν έχει κανει τις ταυτίσεις του ,τις συμφωνίες του και δεν
εχει δημιουργήσει την δική του Νομοθεσία που θα κατευθύνουν
μετά την ζωή του για πάντα. Όταν δηλ. δεν έχει ακόμα δημιουρ-
-γηθει ο Κριτής και το Θύμα. Ας παρατηρήσουμε ενα παιδί 2-3
χρόνων. Κάνει οτι θέλει ,παίζει, γελάει, κλαίει ,απαιτεί με φωνές
αυτό που θέλει, εξερευνεί τον κόσμο, είναι ενα λουλούδι ενα
δένδρο ,ενα ζωάκι που δεν εχει ακόμη εξημερωθεί. Αυτό το παιδί
φοβάται οταν πονάει , κλαίει οταν πεινάει αλλά δεν ανησυχεί για
το παρελθόν , δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον- ζει μόνο για την
παρούσα στιγμή.
Τα πολυ μικρά παιδιά δεν διστάζουν να εκφράσουν τα συναισθή-
-ματα τους, αναγνωρίζουν ενστικτωδώς την αγάπη γύρω τους.
Δεν φοβούνται ουτε για μια στιγμή να αγαπήσουν , παρα αφήνο-
-νται σ΄αυτήν. Αυτή ειναι η περιγραφή ενός φυσιολογικού
ανθρώπου. Ενός ανθρώπου που δεν φοβάται το μέλλον και δεν
ντρέπεται για το παρελθόν.
Η φυσιολογική ανθρώπινη τάση ειναι η ευχαρίστηση ,το παιχνι-
-δι ,η εξερεύνηση, η ευτυχία και η αγάπη.
Τι συμβαίνει ,λοιπόν, και αλλάζουμε τόσο οταν μεγαλώνουμε?
Μπαίνουμε σε μια ροη εξημέρωσης μη φυσιολογική η οποια
μας οδηγεί στους δυνάστες της ζωης μας= την Νομοθεσία ,τον
Κριτή , και το Θύμα. Δεν είμαστε πια ελεύθεροι επειδή ο Κριτής
το Θύμα και οι ταυτίσεις- πεποιθήσεις μας δεν μας επιτρέπουν
να είμαστε αληθινοί. Από την στιγμή που το μυαλό μας προγρα-
-μματίστηκε με όλα αυτά τα άχρηστα δεδομένα πάψαμε να
είμαστε ευτυχισμένοι.Η εκπαίδευση-εξημέρωση που λαμβάνουμε
απο άνθρωπο σε άνθρωπο , από γενιά σε γενιά είναι απόλυτα
φυσιολογική στην ανθρώπινη κοινωνία. Δεν υπάρχει λόγος να
κατηγορούμε τους γονείς μας που μας δίδαξαν να είμαστε σαν
αυτούς. Τι άλλο μπορούσαν να μας μάθουν παρά αυτό που οι
ίδιοι γνώριζαν?Έκαναν οτι καλύτερο μπορούσαν. Για ότι λάθος
έκαναν έφταιγε η δική τους εξημέρωση, οι δικοί τους φόβοι ,οι
δικές τους ταυτίσεις. Δεν είχαν κανέναν έλεγχο του προγραμμα-
-τισμού που δέχθηκαν , οπότε δεν ήταν δυνατόν να συμπεριφερ-
-θούν διαφορετικά.
ΔΕΝ ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΚΑΝΕΝΑ ΓΙ' ΟΤΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΕΧΕΙ
ΠΑΡΕΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ,ΟΙ
ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΜΟΥ, ........ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΣ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ Ο
ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ.
ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΑΥΤΟ.
ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΩ ΑΠΟ
ΤΗΝ ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΤΟΥ ΚΡΙΤΗ.
ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΡΟΛΟ
ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΟΣ.
ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΑΥΤΙΣΕΩΝ - ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΜΟΥ.
Ο αληθινός εαυτός μου είναι το μικρό παιδί ,μέσα μου, που ξέρει
να χαίρεται και να αγαπάει ανεπιφύλακτα, αυτός που δεν νοιάζε-
-τε για το παρελθόν ,που δεν ανησυχεί για το μέλλον, αυτός που
εχει αφεθεί στην Ροή της Θείας Παρουσίας.
Πόσες στιγμές , όμως, μπορώ και είμαι ο αληθινός εαυτός μου?
Πως μπορώ να βγάλω από πάνω μου τις 'ευθύνες'? Αυτές τις
ευθύνες που ο Κριτής μέσα μου ,μου υπενθυμίζει συνεχώς.
Ενώ εχω αφεθεί στην Ροή ,ξαφνικά θυμάμαι τις τόσες 'ευθύνες'
και η χαρά ,το χαμόγελο, πάνε περίπατο. Η αμφιβολία τρυπώνει,
παύω να είμαι ο αληθινός εαυτός μου , παύω να είμαι ελεύθερη
και ακολουθώ το ποτάμι και όπου με βγάλει. Τελικά κάνω πράγ-
-ματα για να ικανοποιήσω τους άλλους και να γίνω αποδεκτή
από αυτούς . Τελικά βράζω στο ίδιο καζάνι με όλους τους άλλους
αναμασώντας την δυστυχία μου και την απογοήτευση μου.
Ορίστε τι απέγινε η ελευθερία μου!!!!!
Πως , όμως, να καταλάβω ότι δεν είμαι ελευθερη ,αν αγνοώ αυτό
ίδιο το γεγονός?
Δυστυχώς ,οι πιο πολλοί απο εμάς αγνοούμε οτι δεν είμαστε
ελεύθεροι. Κάτι μέσα μας ,μας το ψιθυρίζει, αλλά δεν καταλα-
-βαίνουμε από που προέρχεται αυτή η εσωτερική φωνή.
Το πρόβλημα με τους περισσότερους ανθρώπους είναι οτι ζουν
όλη τη ζωή τους χωρίς ποτέ να ανακαλύψουν ότι ο Κριτής και το
Θύμα καταδυναστεύουν το νου τους ,πνίγοντας την ελευθερία τους. Άρα, το πρώτο βημα προς την προσωπική ελευθερία είναι
Η ΕΠΙΓΝΩΣΗ.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΕΛΕΥΘΕ-
-ΡΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗ-
-ΜΑ ΠΡΙΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΛΥΣΟΥΜΕ.
Η επίγνωση είναι πάντοτε το πρώτο βήμα ,γιατί όταν εχεις άγνοια ,δεν μπορείς να επιφέρεις καμιά ,μα καμιά , αλλαγή.
Αν δεν συνειδητοποιήσω ότι ο νους μου είναι γεμάτος τραύματα
και συναισθηματικό δηλητήριο, δεν μπορώ να αρχίσω το καθά-
-ρισμα και την θεραπεία των πληγών μου ,και συνεχίζω να
υποφέρω. ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ΝΑ
ΥΠΟΦΕΡΩ. Μπορώ να επαναστατήσω και να πω =
' ΩΣ ΕΔΩ ΗΤΑΝ '
Μπορώ να αναζητήσω τρόπους για να βελτιώσω ή να μεταμορ-
-φώσω την δική μου πραγματικότητα.
Η πραγματικότητα δεν είναι η ίδια για όλους. Ο καθένας μας
έχει την δική του η οποία διαμορφώνεται ανάλογα με τα πιστεύω
του .Αν μπω στην διαδικασία να αναλύσω τα διάφορα πιστεύω
μου ,θα ανακαλύψω ότι τα περισσότερα ,και ιδίως ,αυτά που με
τραυμάτισαν στο νου και στην ψυχή , δεν είναι αληθινά.
Άδικα υπέφερα τόσα χρόνια.
Τι πρέπει να κάνω λοιπόν? Μα φυσικά, να μάθω να ελέγχω την
πραγματικότητα μου. Την δική μου και όχι των άλλων.
Υπάρχουν τρεις ικανότητες με τις οποίες μπορώ να είμαι ο
εαυτός μου.
1) Η Ικανότητα της Επίγνωσης= το να γνωρίζεις ποιος πραγμα-
-τικά είσαι και ποιο είναι το πεδίο των δυνατοτήτων σου.
2) Η Ικανότητα της Μεταμόρφωσης = το να αλλάζεις και να
απαλλάσσεσαι απο τις ταυτίσεις- εξημέρωση.
3) Η Ικανότητα της Πρόθεσης= το να έχεις την δύναμη να
μεταβάλλεις την ενέργεια σου, πλησιάζοντας όσο μπορείς την
Θεία Ενέργεια, την ενέργεια του Σύμπαντος, που είναι και η
Ενέργεια της Αγάπης.
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ,ΛΟΙΠΟΝ , ΕΙΝΑΙ
ΕΝΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΟΥ ΣΕ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΗ
ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΑΥΤΙΣΕΙΣ.
Διάφοροι δάσκαλοι παρομοιάζουν τον εσωτερικό Κριτή ,το Θύμα ,και τα διάφορα πιστεύω με ένα παράσιτο που εισβάλλει
στο ανθρώπινο μυαλό, έτσι λοιπόν, όλοι οι άνθρωποι που έχουν
εξημερωθεί ειναι ουσιαστικά άρρωστοι. Είναι άρρωστοι γιατί
το παράσιτο έχει εισχωρήσει στον εγκέφαλο τους και ελέγχει τον
νου τους. Το παράσιτο αυτό τρέφεται με τα αρνητικά συναισθή-
ματα που πηγάζουν από τον φόβο.
Πως περιγράφεται ένα παράσιτο στο λεξικό? σαν ένας ζωντανός
οργανισμός που τρέφεται από άλλους ζωντανούς οργανισμούς,
ρουφώντας την ενέργεια τους δίχως να προσφέρει τίποτα χρήσι-
-μο σε αντάλλαγμα, αλλά αντίθετα βλάπτοντας τους.
Ο Κριτής ,το Θύμα ,και το Σύστημα των Πιστευων , ταιριάζουν
θαυμάσια σε αυτήν την περιγραφή. Τα τρία μαζί απαρτίζουν ένα
οργανισμό φτιαγμένο από ψυχική 'η συναισθηματική ενέργεια,
που με την σειρά της είναι απόλυτα ζωντανή. Φυσικά δεν πρόκει
-ται για υλική ενέργεια , όμως ούτε και τα συναισθήματα μας
είναι υλική ενέργεια. Μια από τις λειτουργίες του εγκεφάλου
είναι να μετατρέπει την υλική ενέργεια σε συναισθηματική. Ο
εγκέφαλος μας είναι το εργοστάσιο των συναισθημάτων. Και
όπως , έχουμε ήδη πει, η βασική λειτουργία του νου είναι να
διαμορφώνει την πραγματικότητα μας. Οπότε καταλαβαίνουμε
ότι το παράσιτο κυβερνά το μυαλό μας και ελέγχει την πραγμα-
-τικότητα μας. Το παράσιτο ονειρεύεται μέσω του νου μας και
ζει την ζωή του μέσα στο σώμα μας. Τρέφεται με συναισθήματα
που πηγάζουν από το φόβο και ανθίζει στον πόνο και στα βάσανα
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥ-
-ΜΕ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ
ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΖΩΗ , ΑΝΤΙ ΓΙΑ
ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΙΤΟ.
Όταν ανακαλύψουμε ότι ελεγχόμαστε από το παράσιτο και ότι
ο αληθινός εαυτός μας είναι στριμωγμένος στην γωνία, έχουμε
μόνο δύο επιλογές.
1) Να συνεχίσουμε να ζούμε όπως πρίν και να παραδοθούμε
εντελώς στο παράσιτο
2) Να επαναστατήσουμε, να κηρύξουμε τον πόλεμο ενάντια στο
παράσιτο. Έναν πόλεμο για την ανεξαρτησία μας, για το δικαίω-
-μα να έχουμε εμείς την αποκλειστική χρήση του νου και του
εγκεφάλου μας.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΟΎΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΙ
ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ.
Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΙ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΣΙΤΟΥ ,ΚΑΙ ΔΙΝΕΙ
ΜΙΑ ΔΙΑΡΚΗ ΜΑΧΗ.
Θα αναλύσουμε τη άλλη φορά πως οφείλει να δρα ο Πολεμιστής
Ως τότε ας είμαστε όλοι καλά και ας αποφασίσουμε να γίνουμε
Πολεμιστές.
ΣΥΜΠΑΝ ΓΕΙΑ ΣΟΥ.
Πάει και η 11-11 χωρίς να γίνει κάτι το συγκλονιστικό. Άκουσα
απο φίλες οτι οι ενέργειες ήταν πολύ δυνατές εκείνη την ημέρα,
εγώ ομως ,για να πω την αλήθεια, δεν ένιωσα τίποτα. Κατανοώ
απόλυτα αυτήν την αναμονή για κάτι, αυτήν την ανάγκη να γίνει
κάτι το διαφορετικό που θα μας βγάλει απο το τέλμα της απελπι-
-σίας στο οποίο βρισκόμαστε. Θέλουμε κάτι το οποίο θα μας
συγκλονίσει, θα μας ταρακουνήσει, θα μας βγάλει από την απά-
-θεια, θα μας ξυπνήσει και θα μας αναγκάσει να δούμε την πραγ-
-ματικότητα όπως ακριβώς είναι, χωρις παρωπίδες, χωρίς ομιχ-
-λη να μας θολώνει την πνευματική μας όραση. Γι'αυτό και
περιμένουμε εναγωνίως να συμβεί κάτι το παράδοξο, κάτι το
διαφορετικό που θα ανατρέψει οσα γνωρίζουμε ως τώρα.
Όμως το παράδοξο και το διαφορετικό συμβαίνει κάθε μέρα, και
υπάρχουν άνθρωποι που το νιώθουν, όπως ένιωσαν και τις δυνα-
-τες ενέργειες της 11-11. Όλοι οι υπόλοιποι ορίζουν ημερομηνίες
χρονολογίες.....και περιμένουν το κάτι να συμβεί. Περιμένω
χρόνια τώρα να έρθει ενας εξωγήινος και να με απαγάγει ώστε να
ζήσω και εγώ την γαλαξιακή μου περιπέτεια. Αυτός όμως δεν
μου κάνει την χάρη, προτιμάει άλλους ,και εγώ μένω με την
προσμονή και την ελπίδα, και έτσι λέω μέσα μου ,μπορεί με την
τάδε πανσέληνο, 'η την τάδε ευθυγραμιση πλανητών να συμβεί.
Περιμένω αυτό το κάτι να γίνει, αυτό που θα με κάνει να νιώσω
άνθρωπος κατ'εικόνα αυτού που με έπλασε. Και περιμένω την
τάδε ημερομηνία....... και στρέφομαι στα άστρα του ουρανού
αντί να στραφώ στα άστρα της ψυχής μου. Γιατί τα πιο λαμπερά
και τα πιο αστραφτερά άστρα είναι αυτά από τα οποία αποτελει-
-ται η ψυχή μου, αυτό το αιώνιο ,το αμετάβλητο κομμάτι της
Θείας Ουσίας. Στρέφομαι, λοιπόν , προς τα μέσα και ατενίζω
το Σύμπαν και αφήνομαι σ'αυτό. Τι ακριβώς κάνω όταν αφήνο-
-μαι? Τι μου συμβαίνει πραγματικά? Φέρνω στο νου μου μια
από τις στιγμές που μπόρεσα και αφέθηκα, και το τι ένιωσα.
Προσπαθώ ακόμα και αυτήν την στιγμή να το κατανοήσω καλύ-
-τερα. Τι νιώθω οταν αφήνομαι? Η αίσθηση που με κατακλύζει
είναι οτι νιώθω 'ελεύθερη', ναι !!! ελεύθερη, από τι όμως? και
ποιος με εμποδίζει να ειμαι ελεύθερη?
Προσπαθώ να τα βάλω σε μια τάξη. Τι ακριβώς είναι η ελευθε-
-ρία? Θα μπορούσαν να δοθούν χίλιες απαντήσεις , όμως μια
είναι η αληθινή. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ
ΕΙΜΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ ,ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΙ, μαύρος ,
άσπρος, γύφτος, δεξιός, αριστερός, όμορφος, άσχημος, πλούσιος,
φτωχός, σακάτης, ψηλός, κοντός, παχύς, αδύνατος, ........να είμαι
αυτό που επιλέγω να είμαι, γιατί εγώ το επέλεξα και όχι κάποιοι
άλλοι. Ποιος με εμποδίζει όμως να είμαι ο εαυτός μου και άρα
ελεύθερη? Ο ίδιος ο εαυτός μου βέβαια.
Η μόνη περίοδος κατά την οποία ο άνθρωπος είναι ελευθερος
είναι οταν είναι παιδί, και δεν έχει ακόμα εξημερωθεί, όταν ακό-
-μη δεν έχει κανει τις ταυτίσεις του ,τις συμφωνίες του και δεν
εχει δημιουργήσει την δική του Νομοθεσία που θα κατευθύνουν
μετά την ζωή του για πάντα. Όταν δηλ. δεν έχει ακόμα δημιουρ-
-γηθει ο Κριτής και το Θύμα. Ας παρατηρήσουμε ενα παιδί 2-3
χρόνων. Κάνει οτι θέλει ,παίζει, γελάει, κλαίει ,απαιτεί με φωνές
αυτό που θέλει, εξερευνεί τον κόσμο, είναι ενα λουλούδι ενα
δένδρο ,ενα ζωάκι που δεν εχει ακόμη εξημερωθεί. Αυτό το παιδί
φοβάται οταν πονάει , κλαίει οταν πεινάει αλλά δεν ανησυχεί για
το παρελθόν , δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον- ζει μόνο για την
παρούσα στιγμή.
Τα πολυ μικρά παιδιά δεν διστάζουν να εκφράσουν τα συναισθή-
-ματα τους, αναγνωρίζουν ενστικτωδώς την αγάπη γύρω τους.
Δεν φοβούνται ουτε για μια στιγμή να αγαπήσουν , παρα αφήνο-
-νται σ΄αυτήν. Αυτή ειναι η περιγραφή ενός φυσιολογικού
ανθρώπου. Ενός ανθρώπου που δεν φοβάται το μέλλον και δεν
ντρέπεται για το παρελθόν.
Η φυσιολογική ανθρώπινη τάση ειναι η ευχαρίστηση ,το παιχνι-
-δι ,η εξερεύνηση, η ευτυχία και η αγάπη.
Τι συμβαίνει ,λοιπόν, και αλλάζουμε τόσο οταν μεγαλώνουμε?
Μπαίνουμε σε μια ροη εξημέρωσης μη φυσιολογική η οποια
μας οδηγεί στους δυνάστες της ζωης μας= την Νομοθεσία ,τον
Κριτή , και το Θύμα. Δεν είμαστε πια ελεύθεροι επειδή ο Κριτής
το Θύμα και οι ταυτίσεις- πεποιθήσεις μας δεν μας επιτρέπουν
να είμαστε αληθινοί. Από την στιγμή που το μυαλό μας προγρα-
-μματίστηκε με όλα αυτά τα άχρηστα δεδομένα πάψαμε να
είμαστε ευτυχισμένοι.Η εκπαίδευση-εξημέρωση που λαμβάνουμε
απο άνθρωπο σε άνθρωπο , από γενιά σε γενιά είναι απόλυτα
φυσιολογική στην ανθρώπινη κοινωνία. Δεν υπάρχει λόγος να
κατηγορούμε τους γονείς μας που μας δίδαξαν να είμαστε σαν
αυτούς. Τι άλλο μπορούσαν να μας μάθουν παρά αυτό που οι
ίδιοι γνώριζαν?Έκαναν οτι καλύτερο μπορούσαν. Για ότι λάθος
έκαναν έφταιγε η δική τους εξημέρωση, οι δικοί τους φόβοι ,οι
δικές τους ταυτίσεις. Δεν είχαν κανέναν έλεγχο του προγραμμα-
-τισμού που δέχθηκαν , οπότε δεν ήταν δυνατόν να συμπεριφερ-
-θούν διαφορετικά.
ΔΕΝ ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΚΑΝΕΝΑ ΓΙ' ΟΤΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΕΧΕΙ
ΠΑΡΕΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ,ΟΙ
ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΜΟΥ, ........ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΣ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ Ο
ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ.
ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΑΥΤΟ.
ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΩ ΑΠΟ
ΤΗΝ ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΤΟΥ ΚΡΙΤΗ.
ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΡΟΛΟ
ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΟΣ.
ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΑΥΤΙΣΕΩΝ - ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΜΟΥ.
Ο αληθινός εαυτός μου είναι το μικρό παιδί ,μέσα μου, που ξέρει
να χαίρεται και να αγαπάει ανεπιφύλακτα, αυτός που δεν νοιάζε-
-τε για το παρελθόν ,που δεν ανησυχεί για το μέλλον, αυτός που
εχει αφεθεί στην Ροή της Θείας Παρουσίας.
Πόσες στιγμές , όμως, μπορώ και είμαι ο αληθινός εαυτός μου?
Πως μπορώ να βγάλω από πάνω μου τις 'ευθύνες'? Αυτές τις
ευθύνες που ο Κριτής μέσα μου ,μου υπενθυμίζει συνεχώς.
Ενώ εχω αφεθεί στην Ροή ,ξαφνικά θυμάμαι τις τόσες 'ευθύνες'
και η χαρά ,το χαμόγελο, πάνε περίπατο. Η αμφιβολία τρυπώνει,
παύω να είμαι ο αληθινός εαυτός μου , παύω να είμαι ελεύθερη
και ακολουθώ το ποτάμι και όπου με βγάλει. Τελικά κάνω πράγ-
-ματα για να ικανοποιήσω τους άλλους και να γίνω αποδεκτή
από αυτούς . Τελικά βράζω στο ίδιο καζάνι με όλους τους άλλους
αναμασώντας την δυστυχία μου και την απογοήτευση μου.
Ορίστε τι απέγινε η ελευθερία μου!!!!!
Πως , όμως, να καταλάβω ότι δεν είμαι ελευθερη ,αν αγνοώ αυτό
ίδιο το γεγονός?
Δυστυχώς ,οι πιο πολλοί απο εμάς αγνοούμε οτι δεν είμαστε
ελεύθεροι. Κάτι μέσα μας ,μας το ψιθυρίζει, αλλά δεν καταλα-
-βαίνουμε από που προέρχεται αυτή η εσωτερική φωνή.
Το πρόβλημα με τους περισσότερους ανθρώπους είναι οτι ζουν
όλη τη ζωή τους χωρίς ποτέ να ανακαλύψουν ότι ο Κριτής και το
Θύμα καταδυναστεύουν το νου τους ,πνίγοντας την ελευθερία τους. Άρα, το πρώτο βημα προς την προσωπική ελευθερία είναι
Η ΕΠΙΓΝΩΣΗ.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΕΛΕΥΘΕ-
-ΡΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗ-
-ΜΑ ΠΡΙΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΛΥΣΟΥΜΕ.
Η επίγνωση είναι πάντοτε το πρώτο βήμα ,γιατί όταν εχεις άγνοια ,δεν μπορείς να επιφέρεις καμιά ,μα καμιά , αλλαγή.
Αν δεν συνειδητοποιήσω ότι ο νους μου είναι γεμάτος τραύματα
και συναισθηματικό δηλητήριο, δεν μπορώ να αρχίσω το καθά-
-ρισμα και την θεραπεία των πληγών μου ,και συνεχίζω να
υποφέρω. ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ΝΑ
ΥΠΟΦΕΡΩ. Μπορώ να επαναστατήσω και να πω =
' ΩΣ ΕΔΩ ΗΤΑΝ '
Μπορώ να αναζητήσω τρόπους για να βελτιώσω ή να μεταμορ-
-φώσω την δική μου πραγματικότητα.
Η πραγματικότητα δεν είναι η ίδια για όλους. Ο καθένας μας
έχει την δική του η οποία διαμορφώνεται ανάλογα με τα πιστεύω
του .Αν μπω στην διαδικασία να αναλύσω τα διάφορα πιστεύω
μου ,θα ανακαλύψω ότι τα περισσότερα ,και ιδίως ,αυτά που με
τραυμάτισαν στο νου και στην ψυχή , δεν είναι αληθινά.
Άδικα υπέφερα τόσα χρόνια.
Τι πρέπει να κάνω λοιπόν? Μα φυσικά, να μάθω να ελέγχω την
πραγματικότητα μου. Την δική μου και όχι των άλλων.
Υπάρχουν τρεις ικανότητες με τις οποίες μπορώ να είμαι ο
εαυτός μου.
1) Η Ικανότητα της Επίγνωσης= το να γνωρίζεις ποιος πραγμα-
-τικά είσαι και ποιο είναι το πεδίο των δυνατοτήτων σου.
2) Η Ικανότητα της Μεταμόρφωσης = το να αλλάζεις και να
απαλλάσσεσαι απο τις ταυτίσεις- εξημέρωση.
3) Η Ικανότητα της Πρόθεσης= το να έχεις την δύναμη να
μεταβάλλεις την ενέργεια σου, πλησιάζοντας όσο μπορείς την
Θεία Ενέργεια, την ενέργεια του Σύμπαντος, που είναι και η
Ενέργεια της Αγάπης.
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ,ΛΟΙΠΟΝ , ΕΙΝΑΙ
ΕΝΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΟΥ ΣΕ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΗ
ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΑΥΤΙΣΕΙΣ.
Διάφοροι δάσκαλοι παρομοιάζουν τον εσωτερικό Κριτή ,το Θύμα ,και τα διάφορα πιστεύω με ένα παράσιτο που εισβάλλει
στο ανθρώπινο μυαλό, έτσι λοιπόν, όλοι οι άνθρωποι που έχουν
εξημερωθεί ειναι ουσιαστικά άρρωστοι. Είναι άρρωστοι γιατί
το παράσιτο έχει εισχωρήσει στον εγκέφαλο τους και ελέγχει τον
νου τους. Το παράσιτο αυτό τρέφεται με τα αρνητικά συναισθή-
ματα που πηγάζουν από τον φόβο.
Πως περιγράφεται ένα παράσιτο στο λεξικό? σαν ένας ζωντανός
οργανισμός που τρέφεται από άλλους ζωντανούς οργανισμούς,
ρουφώντας την ενέργεια τους δίχως να προσφέρει τίποτα χρήσι-
-μο σε αντάλλαγμα, αλλά αντίθετα βλάπτοντας τους.
Ο Κριτής ,το Θύμα ,και το Σύστημα των Πιστευων , ταιριάζουν
θαυμάσια σε αυτήν την περιγραφή. Τα τρία μαζί απαρτίζουν ένα
οργανισμό φτιαγμένο από ψυχική 'η συναισθηματική ενέργεια,
που με την σειρά της είναι απόλυτα ζωντανή. Φυσικά δεν πρόκει
-ται για υλική ενέργεια , όμως ούτε και τα συναισθήματα μας
είναι υλική ενέργεια. Μια από τις λειτουργίες του εγκεφάλου
είναι να μετατρέπει την υλική ενέργεια σε συναισθηματική. Ο
εγκέφαλος μας είναι το εργοστάσιο των συναισθημάτων. Και
όπως , έχουμε ήδη πει, η βασική λειτουργία του νου είναι να
διαμορφώνει την πραγματικότητα μας. Οπότε καταλαβαίνουμε
ότι το παράσιτο κυβερνά το μυαλό μας και ελέγχει την πραγμα-
-τικότητα μας. Το παράσιτο ονειρεύεται μέσω του νου μας και
ζει την ζωή του μέσα στο σώμα μας. Τρέφεται με συναισθήματα
που πηγάζουν από το φόβο και ανθίζει στον πόνο και στα βάσανα
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥ-
-ΜΕ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ
ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΖΩΗ , ΑΝΤΙ ΓΙΑ
ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΙΤΟ.
Όταν ανακαλύψουμε ότι ελεγχόμαστε από το παράσιτο και ότι
ο αληθινός εαυτός μας είναι στριμωγμένος στην γωνία, έχουμε
μόνο δύο επιλογές.
1) Να συνεχίσουμε να ζούμε όπως πρίν και να παραδοθούμε
εντελώς στο παράσιτο
2) Να επαναστατήσουμε, να κηρύξουμε τον πόλεμο ενάντια στο
παράσιτο. Έναν πόλεμο για την ανεξαρτησία μας, για το δικαίω-
-μα να έχουμε εμείς την αποκλειστική χρήση του νου και του
εγκεφάλου μας.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΟΎΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΙ
ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ.
Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΙ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΣΙΤΟΥ ,ΚΑΙ ΔΙΝΕΙ
ΜΙΑ ΔΙΑΡΚΗ ΜΑΧΗ.
Θα αναλύσουμε τη άλλη φορά πως οφείλει να δρα ο Πολεμιστής
Ως τότε ας είμαστε όλοι καλά και ας αποφασίσουμε να γίνουμε
Πολεμιστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου