ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010

ΔΕΥΤΕΡΑ 13-12-2010
ΣΥΜΠΑΝ ΓΕΙΑ ΣΟΥ.
Εχουμε αναλύσει το κέντρο της Σοφίας -κ. κεφαλής- και πάμε στο κέντρο της Αγάπης -κ. της καρδιάς-.
Ειναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε τις αρετές και τις παγίδες του κέντρου αυτού.
Η Αρχη της Αγάπης ειναι ,για μένα, η βασικότερη απο τις Αρχές.Οταν κατορθώσω να λειτουργώ μέσα
απο αυτό το κέντρο, μέσα απο την Αρχή της Αγάπης, μόνο τότε θα έχω έρθει σε ισορροπία και
αρμονία με τον εαυτό μου.
Οι Αρετές λοιπόν της Αρχής της Αγάπης ειναι.

1) ΑΝΙΔΙΟΤΈΛΕΙΑ .Λειτουργώ με ανιδιοτελεια σημαίνει οτι δεν ειμαι ούτε πολύ αυστηρή αλλά ούτε
και πολύ ελεήμων.Λειτουργώ με ολιστικά αλλά και με αντικειμενικά κριτήρια.
Αυτό σημαίνει οτι δεν αδικώ τον εαυτό μου ,αλλά ουτε και τους άλλους.
-Οχι μόνο για τον εαυτό μου
-Οχι μόνο για τους άλλους
-Οχι να ειμαι σκληρή και αδιάλλακτη
-Οχι να ειμαι χαλί για να με πατάνε οι άλλοι.
Πως φθάνω ομως σ'αυτήν την ισορροπία?
Οι δύο πόλοι της Ανιδιοτέλειας ειναι  το ΕΛΕΟΣ και η ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑ.
Μέσα απο το Ελεος εκφράζουμε την συμπόνια ,την αποδοχή, την εμπιστοσύνη,την προσφορά,
την ειλικρίνεια,την επιτυχία ,την ισχύ,την αυτοεκτίμηση.
Μέσα απο την Αυστηρότητα εκφράζουμε τον ρεαλισμό,την σκληρότητα, την δικαιοσύνη,το θάρρος,
την αυτοκυριαρχία,τους φόβους, και τις ενοχές.
Καταλαβαίνω λοιπον οτι πρέπει να υπάρχει ισορροπία στην συμπόνια με τον ρεαλισμό.,στην
εμπιστοσύνη με  τους φόβους,την αποδοχή/αυτοεκτίμηση με τις ενοχές, την προσφορά με τον
αυτοέλεγχο,την ειλικρίνεια με το θάρρος,την ισχύ με την δικαιοσύνη.
Οταν δεν έχουμε ισορροπία μεταξύ Ελέους και Αυστηρότητας, έχουμε.
-Υπερβολικό Ελεος. Δεν λειτουργούμε ολιστικά -αρμονικά και είμαστε κορόιδα και θύματα.
-Υπερβολική Αυστηρότητα  .Καταλήγουμε εμπαθείς ,φανατισμένοι, μισαλλόδοξοι.

ΔΙΠΟΛΙΚΆ ΠΑΙΡΝΩ ΟΤΙ ΔΙΝΩ
                    ΔΙΝΩ ΟΤΙ ΠΑΙΡΝΩ
ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Η ΕΞΙΣΟΡΡΌΠΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΜΕ ΤΙΣ
ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ.

2)ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΗ  Ειναι η μεταβολή των αρνητικών στοιχείων της προσωπικότητας μας σε
ανώτερα ψυχικά χαρίσματα. π.χ. να μετουσιώσω τα πολλά εγώ μου  σε μια αρμονική ομάδα.
Μετουσίωση ειναι το καθάρισμα -η ρήξη- με το παρελθόν που με κρατά καθηλωμένη ,στις παλιές
μου συνήθειες ,στις ψευδαισθήσεις μου,αυτό το παρελθόν που δεν με αφήνει να προχωρήσω και
να ενωθώ τελικά με τον Ανώτερο Εαυτό μου.
Γι'αυτό και εγώ μετουσιώνομαι και ξαναγεννιέμαι σαν το Φοίνικα απο την στάχτη μου.

3)ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ Η Εμπιστοσύνη ειναι κάτι που το καλλιεργούμε. Γιατί με την Εμπιστοσύνη
εννοώ την βαθιά βεβαιότητα της διαρκους Παρουσίας της Θείας Ουσίας ,της Θείας Χάρης  και της
Νομοτέλειας στην ζωη μας.
Αυτή η βεβαιότητα -εμπιστοσύνη οδηγει στην χαρά και στην αφοβία . Παράγωγο της ειναι  η ΕΥΔΑΙΜΟΝΊΑ.
Ευδαιμονία ειναι η πάντα οικεία εκπόρευση  της Θείας Ουσίας.Ειναι η πίστη οτι δεν υπάρχει καλό
και κακό. Υπάρχει μόνο το καλό.
Πορεύομαι στην ζωή μου έχοντας εμπιστοσύνη ,οτι το καλό θα βρίσκεται παντα μαζί μου και οτι
η Θεία Χάρη θα φωτίζει κάθε πτυχή της υπαρξης μου.

4)ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΘΙΣΗ  Ειναι το άνοιγμα στις ανώτερες εξελικτικές καταστάσεις.Ειναι δηλ.η ανώτερη
βίωση των πραγμάτων.π.χ. η συνειδητοποίηση οτι είμαστε μια ψευδαίσθηση .
Μέσω της Ψυχικής ανάτασης  ανοίγουμε την συνείδηση μας στις ενέργειες του σύμπαντος.
Μόνο οταν έχουμε πρόσβαση σε αυτές τις ενέργειες μπορούμε να βιώσουμε με πληρότητα ολα τα
πράγματα και να έχουμε ενα τέλειο συγχρονισμό του μέρους με το όλο. Δηλ. εντάσουμε τον
μικρόκοσμο στον μακρόκοσμο.
( Το αντίστοιχο της Ψυχικής Ανθισης στην Αρχή της Σοφίας ειναι η Εποπτεία )

Μέσα απο την καλλιέργεια των 4ων αρετών της Αγάπης προκύπτει η 5η αρετή που ειναι και ο
τελικός στόχος ,που ειναι  το
5)ΑΣΤΡΑΠΟΒΟΛΟ ΚΑΛΟΣ  Οταν έχουμε φθάσει να έχουμε κάνει κτήμα μας τις προηγούμενες
αρετές ,είμαστε πλέον σε μια κατάσταση που σχεδόν δεν περιγράφεται. Εδω οι ενέργειες έχουν
γειωθεί ,και βιώνουμε την καθημερινότητα μας χωρίς να μεσολαβούν τα φίλτρα της προσωπικότητας.
Αυτή η κατάσταση ειναι εντελώς βιωματική ,γιατί η ιδιότητα του Αστραποβόλου Κάλους ειναι η
μετουσίωση σε Φώς,και το Φώς δεν μπορεί να περιγραφτεί απο κάποιον παρά μόνο να βιωθεί.
( Ειναι το αντίστοιχο  της Επίγνωσης στην Αρχή της Σοφίας.)

ΛΕΙΤΟΥΡΓΩ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ ΕΧΟΝΤΑΣ  ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΗ
ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΗΣ ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
ΜΟΥ ΣΤΙΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ.

Να ειμαστε ολοι καλα με εμπιστοσύνη


.

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010

ΤΡΙΤΗ 7-12-2010
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΣΥΜΠΑΝ
Είδαμε με ποιούς τρόπους και μεθόδους μπορούμε να καλλιεργήσουμε τις διάφορες ποιότητες στην
Αρχη της Σοφιας. Επειδη ομως ολα ειναι δίπολα ,οπως υπάρχουν οι θετικές ιδιότητες και ποιότητες
ετσι υπάρχουν και οι αρνητικές  που αποτελούν Παγίδες στην προσπάθεια μας και Κίνδυνοι που βρίσκουμε  μπροστά μας.
 ΠΑΓΙΔΕΣ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ

1) ΑΦΕΛΕΙΑ  .Το ενστικτο μας ειναι ενα απο τα βασικά χαρακτηριστικά μας και σε αυτό στηριζόμαστε
για την επιβίωση μας.Το να δρούμε ενστικτωδώς ειναι κάτι που βγαίνει απο μέσα μας και ειναι μια
κατάσταση αρχέγονη που στάθηκε κρίσιμη για την κατοπινη μας εξέλιξη.
Ο ψυχισμός μας επισης αποτελεί ενα βασικό κομάτι μας και λέγοντας ψυχισμό ενοώ ολα τα
συναισθήματα μας και το πως αυτά μας καθορίζουν.
Και ο Ψυχισμός μας και το Ενστικτό μας αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά της ύπαρξης μας.
Που βρίσκεται λοιπόν η παγίδα?
Η παγίδα και ο κίνδυνος ειναι στο γεγονός οτι τις ποιό πολλές φορές βιώνουμε την ύπαρξη μας
μόνο μέσα απο αυτά τα δύο ,χωρίς να χρησιμοποίούμε το νοητικό μας καθόλου.
Υπάρχει δηλ.μια αδυναμία χρήσης του νου μας στην βίωση της πραγματικότητας μας.
Η προσωπικότητα μας ( με τα πολλά εγω) γίνεται έρμαιο των ενστίκτων και των συναισθημάτων
χωρίς να μπεί στην διαδικασία της νοητικής θεώρησης .Ειναι αυτό που λέει ο λαός μας εντελώς
εμπειρικά ,πρωτού πεις ή κάνεις κάτι βούτηξε τω πρώτα στο μυαλό σου.
Αφέλεια λοιπόν ειναι εκείνη η κατάσταση οπου βιώνω την καθημερινότητα μου μόνο βάση του
ενστίκτου μου  και των συναισθημάτων μου,και μπορούμε να καταλάβουμε ολοι μας, ποσο επικίνδυνο
μπορεί να ειναι αυτό.

2 ΝΟΗΤΙΚΟΤΗΤΑ Ειναι το εντελώς αντίθετο με την Αφέλεια. Οταν δηλ. αντιλαμβανόμαστε την
πραγματικότητα εντελώς θεωρητικά -νοητικά δηλ.-και δρούμε χωρίς συναίσθημα και χωρίς ένστικτο.
Η ύπαρξη μας ετσι γίνεται ενα ξερό και άγονο πράγμα που δρά σαν ρομπότ.
Η σύλληψη της πραγματικότητας μας πρέπει να βασίζεται στην μέση οδό των αρχαίων.
Δρούμε με συναίσθημα και με ένστικτο αφού τα περάσουμε απο το νοητικό μας κανάλι.

3)ΕΜΜΟΝΗ  Εχω μια απορία ,ενα πρόβλημα και ζητάω την λύση του.Ψάχνω την αλήθεια μου πάνω
σε αυτό.Ποιός ειναι ο μόνος αληθινός τρόπος για να καταλάβω? Μα και βέβαια να  ΒΙΩΣΩ ΤΗΝ
ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΣ. Οτι καταλαβαίνω θεωρητικά ,ή ακούγοντας κάποιους άλλους δεν
εχει καμιά αξία ,γιατί δεν ειναι δικό μου βίωμα,ειναι κάποιου αλλου που το βίωσε.
Η αλήθεια λοιπόν για οτι απορίες ή προβλήματα εχω πρέπει να ειναι βιωματική, γι'αυτό και τόσα
πολλά βιωματικά σεμινάρια που υποτίθεται οτι σε αναγκάζουν να βιώσεις κάποια πράγματα.
Αν η ύπαρξη σου βασίζεται μόνο στην θεωρία, αυτές οι θεωρίες γίνονται Εμμονές γιατι αλλιώς  δεν
μπορούν να στηριχθούν και να κρατηθούν. Πιστέυω δηλ. σε κάτι ,το οποίο εχω καταλάβει μόνο
θεωριτικά και οχι βιωματικά,και επειδή εχω ανάγκη να πιστέψω σ΄αυτό ,αποκτώ εμμονή  με αυτό
γιατί μόνο ετσι μπορώ να το υποστηρίξω και να το δεχτώ εσωτερικά.  Αλλωστε  ενα βαθύτερο
κομάτι του εαυτού μου ξέρει οτι δεν ειναι αυτή η αλήθεια μου. Η προσωπικότητα μου ομως
δυστυχώς  επιμένει και διμιούργει Εμμονές.

4) ΠΡΟΚΑΤΆΛΗΨΗ  Τι είπαμε οτι ειναι η ΔΙΑΚΡΙΣΗ? Βασικά η αποταυτισή μας απο τις διάφορές
συνθήκες με τις οποίες είμαστε ταυτισμένοι ,και η επίγνωση του  ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ  .Οταν λείπει ομως
η Διακριση, οταν η αντίληψη μου δεν δρά αποταυτισμένα απο τα πράγματα, και δεν εχει καμία
επίγνωση του ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ, τότε αποκτώ κάποιες πεποιθήσεις αυθαίρετες ,στρεβλές, οι οποίες
βολέυουν την προσωπικότητα μου ,και κάποια στιγμή κρυσταλλώνονται μέσα μου ,και ειναι
ανυποχώρητες και αδιαπραγμάτευτες. Εχω μόλις δημιουργήσει μια προκατάληψη απο την οποια
ειναι πολυ δύσκολο να βγώ. Εχω ξεχάσει τι ακριβώς ειμαι ,νομίζω οτι η πραγματικότητα μου και η
αλήθεια μου ειναι οι συνθήκες που εχω επιβάλλει στον εαυτό μου,και το υποστηρίζω φανατικά αυτό
γιατι αλλιώς τίποτα δεν θα στέκει.Ειμαι δηλ.φουλ προκατειλημμένη και δεν μπορώ να κάνω αλλιώς
γιατί αν προσπαθήσω να δω τις πραγματικές συνθήκες,να δω τι ειμαι στην πραγματικότητα,θα πρέπει
να τα γκρεμίσω ολα και αυτό πονάει, πονάει πολύ, και εγώ δεν θέλω να πονάω.Εγω θέλω μόνο
να κοιμάμαι τον ύπνο του δικαίου.

5)ΥΠΕΡ-ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ  Εδω πάλι είμαστε σε μια των άκρων αντίληψη  της πραγματικότητας.
Ειμαι στεγνή, χωρίς ίχνος φαντασίας, σκληρή πραγματίστρια ,ακρως ρεαλίστρια, πιστέυω μόνο σε
οτι πιάνω και σε οτι βλέπω. Η αντίληψη μου ειναι μέσα σε στεγανά τα οποία δεν μου επιτρέπουν να
δω τα πράγματα και κάπως αλλιώς. Δηλ  τα στεγανά δεν μου επιτρέπουν να αντλήσω εμπνευση και
κατανόηση απο τα ανώτερα επίπεδα.Αφήνομαι λοιπόν  και,επιτρέπω  στις ενέργειες να με διαπεράσουν και να με διαμορφώσουν χωρις στεγανά και προκαταλήψεις.

6)ΙΔΕΟΠΛΗΞΙΑ Ειναι το αντίθετο του υπερρεαλισμού.Υπάρχει ο μεγάλος κίνδυνος με την
δικαιολογία της έμπνευσης απο τα ανώτερα πεδία,να δημιουργήσω διάφορες κοσμοθεωρίες ,που θα
ειναι στην πραγματικότητα δικές μου φαντασιοπληξίες. Το γελοίο του πράγματος ειναι οτι αποκτώ
εμμονές μ'αυτές,ειμαι προκατειλημμένη μ'αυτές,και τις υποστηρίζω φανατικά.Πιστέυω ακράδαντα
οτι ειμαι κάτι ξεχωριστό ,οτι οι ιδέες μου ειναι ξεχωριστές, και ειμαι στην ουσία μια ιδεοπληκτη.

7)ΕΠΑΡΣΗ   Για  μένα αυτό ειναι μια απο τις σοβαρότερες παγίδες και απο τις πιο επικίνδυνες.
Καθώς προχωρώ στον δρόμο της αυτογνωσίας και της εσωτερικής ανακάλυψης ,αποκτώ πρώτα μια
απόσταση απο τα πράγματα γύρω μου ,που ειναι και επιθυμητή, και μετά αποκτώ μια ξεκάθαρη
αντίληψη της διαφορετικότητας μου.Και εκει βρίσκεται και ο μεγάλος κίνδυνος. Ναι ειμαι διαφορετικη
,αλλά πως? Και οι άλλοι που δεν ειναι σαν και μένα,που δεν ψάχνονται,που δεν τους ενδιαφέρει
τίποτα,που ειναι αραγμένοι, αξίζουν άραγες την προσοχή μου ,την ενέργεια μου? Αξίζει να κάνω
κάτι γι'αυτους που υστερούν τόσο νοητικά,πάντα κατά την γνώμη μου. Μόλις εχω υποπέσει στην
θανάσιμη παγίδα της Επαρσης. Ποιός μου λέει εμένα οτι τα νοητικά ασθενέστερα οντα ειναι
κατώτερα απο μένα? Ποιά άραγες ειναι τα κριτήρια που εχει θέσει το Σύμπαν για να κάνει τον
διχωρισμό? Υπάρχει οντως διαχωρισμός μεταξύ των όντων? και αν ναι ,ποιός τον εχει επιβάλλει?
Πάντως οχι το Συμπαν ,οχι Η ΘΕΙΑ ΟΥΣΙΑ ,που ρέει μέσα σε ολα τα πράγματα και τα ενώνει,
και τα κάνει ολα ΕΝΑ.
Η περιφρόνηση που μπορεί να νιώθω για αυτους που θεωρώ κατώτερους ειναι μια παγίδα και ενας
κινδυνος που υπάρχει ανά πάσα στιγμή και πρέπει να ειμαι πάντα σε επιφυλακή ωστε να μπορώ να
την αναγνωρίζω ,αρχικά, και να την αποφεύγω πάση θυσία.

Να ειμαστε ολοι πάντα καλά ,χωρίς παγίδες και κινδύνους στο δρόμο μας. Και επειδή αυτό δεν
γινεται πάντα ,να έχουμε την ενέργεια και την διαύγεια  να τα αναγνωρίζουμε.