ΔΕΥΤΕΡΑ 2 - 4 - 12
ΣΥΜΠΑΝ ΓΕΙΑ ΣΟΥ.
Είμαι και πάλι εδώ , γερή, δυνατή, και γεμάτη κέφι.
Πέρασα κάποιες δύσκολες καταστάσεις, λόγω βλακείας μου, το
ομολογώ, και επειδή ζόρισα αρκετά τον εαυτό μου, το έβγαλα
τελικά σε ψυχοσωματικό επίπεδο με μια πολύ σοβαρή ίωση.
Κάθε φορά ,που μου συμβαίνει κάτι , έχω ,έστω και το λίγο
μυαλό ,να προσπαθώ να καταλάβω το πως και το γιατί.
Αυτή τη φορά άργησα να καταλάβω το γιατί. Νόμιζα, αφελώς
οτι εγώ έχω ξεπεράσει κάποια πράγματα και οτι είμαι πάνω από
αυτά. Τελικά κατάλαβα οτι έχω καβαλήσει λίγο το καλάμι ,και
οτι θα πρέπει να προσγειωθώ. Η ιστορία έχει ως εξής=
Ανέκαθεν , έχω μια πολύ γόνιμη φαντασία. Αυτό μου το χαρακτ-
-ηριστικό ενισχύεται και από τα πολλά βιβλία που διαβάζω.
Όμως τι βιβλία? Βιβλία που έχουν να κάνουν με νεράιδες, μάγους, ήρωες, άλλους κόσμους φανταστικούς, δράκους και
όλα τα φανταστικά. Παρακολουθώ όλες τις νέες εκδόσεις και
επισκέπτομαι το βιβλιοπωλείο τουλάχιστον μια φορά την εβδο-
-μάδα. Έχω ,δε, μια μεγάλη βιβλιοθήκη με εκατοντάδες, πλέον,
βιβλία. Τα Χριστούγεννα πήγα, λοιπόν , με χαρά να αγοράσω
ένα καινούργιο που είχε βγει. Το ζητάω από τον πωλητή που
ήταν εκεί, και αυτός αφού με κοίταξε καλά, ( έτσι μου φάνηκε)
μου λέει με ένα υφάκι απαξιωτικό (που και αυτό μπορεί να μου
φάνηκε έτσι) , αυτό κυρία μου , είναι στο εφηβικό τμήμα.
Θα μου πείτε τώρα και τι είναι αυτό? Εγώ εκείνη την ώρα
πάγωσα μέσα μου, αισθάνθηκα την κουβέντα του σαν ένα δηλη-
-τηριασμένο βέλος που με βρήκε κατευθείαν στην καρδιά.
Η πρώτη μου σκέψη ήταν ,δηλ. δεν έχω μεγαλώσει, δεν έχω
ωριμάσει, δεν έχω γίνει πιο σοφή, δεν λειτουργώ σαν ενήλικας
αλλά σαν έφηβη? Από εκεί και πέρα με πήρε ο κατήφορος.
Άρχισα να αμφισβητώ τα πάντα στην ζωή μου, όλα όσα έχω
κάνει, και όλα όσα σχεδίαζα να κάνω. Ξαφνικά βρέθηκα χωρίς
στόχο και χωρίς σκοπό, χωρίς λόγο ύπαρξης. Τώρα που το
σκέφτομαι , η όλη υπόθεση είναι για γέλια, και εντελώς ανόητη
και γελοία. Όμως εγώ την βίωσα εντελώς δραματικά και έντο-
-να. Σταμάτησα να διαβάζω και έτσι αποκόπηκα απο ένα κομμά-
-τι του εαυτού μου πολύ σημαντικού για μένα. Ξαφνικά όλα ήταν
κενά και ανούσια, χωρίς ίχνος χαράς και ενδιαφέροντος.
Χωρίς δεύτερη σκέψη καταπάτησα όλες τις αρχές και τις αξίες
που εδώ και τόσο καιρό προσπαθώ να μεταδώσω.
Το ' δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν κρατούσες' ισχύει εντε-
-λώς στην περίπτωση μου.
Άφησα έναν ξένο και εντελώς ανίδεο άνθρωπο να καθορίσει το
τι είμαι και το πως αισθάνομαι.
Άφησα το λόγο του να γίνει δηλητήριο και να με δηλητηριάσει
στην κυριολεξία.
Πήρα προσωπικά τον λόγο του, που αυτός τον είπε, εντελώς
μηχανικά, είμαι σίγουρη για αυτό.
Πήρα προσωπικά το ύφος του, άλλο τεράστιο λάθος.
Έκανα χιλιάδες ανόητες υποθέσεις ,και μόνο υποθέσεις, που δεν
είχαν καμία βάση και έτσι βυθίστηκα κυριολεκτικά μέσα στην
μιζέρια και την απάθεια, και όλο αυτό από τι? από τις τυχαίες
λέξεις κάποιου άσχετου με εμένα. Όλο αυτό ήταν ένα σπουδαίο
μάθημα για μένα. Μου έμαθε οτι πρέπει να επαγρυπνώ συνεχώς
οτι η μαθητεία δεν έχει τέλος, οτι όταν αφηνόμαστε νομίζοντας
οτι είμαστε προς το τέλος, αρκεί μια τυχαία κουβέντα για να μας
ρίξει στην προσωπική μας κόλαση.
Τι είναι μια λέξη ,που την λέει κιόλας ένας άγνωστος?
Τι είναι αυτό που θα μας κρατήσει σε ισορροπία ,ώστε το είναι
μας, ο εαυτός μας, να μπορεί να είναι ισχυρός και όχι ευάλωτος
στην κάθε δηλητηριώδη λέξη?
Με πιο τρόπο θα μπορώ να είμαι επικεντρωμένη στον εσώτερο
και βαθύτερο εαυτό μου?
Πως θα στρέψω την προσοχή μου και άρα την ενέργεια μου εκεί?
Ορίστε κάποια από τα πολλά ερωτήματα που θέτω τώρα στον
εαυτό μου. Ερωτήματα που νόμιζα οτι είχα την απάντηση τους.
Το Σύμπαν όμως μου έδειξε ,το πόσο ανόητη και γελοία μπορώ
να γίνω ανά πάσα στιγμή, και το πόσο εύκολα μπορώ να ξεχάσω
όλα όσα έχω μάθει.
Τώρα που το σκέφτομαι εντελώς ήρεμα, απορώ με τον εαυτό μου το γιατί είδα την αρνητική πλευρά της κουβέντας του
πωλητή και δεν είδα την θετική της. Όλοι μας θα θέλαμε να
είμαστε σε εκείνη την ενεργητική κατάσταση όπου όλα είναι
δυνατά, η φαντασία οργιάζει, όλοι οι δρόμοι είναι ανοικτοί
μπροστά μας, το μέλλον είναι εκεί και μας περιμένει, η ζωή είναι
απλωμένη και μας περιμένει και εμείς οφείλουμε να βάλουμε
την φαντασία μας να δουλέψει για να βάλουμε τους στόχους της
ζωής μας σε κίνηση.
Γιατί ,λοιπόν, εγώ δεν εστιάστηκα σε όλα αυτά τα θετικά αλλά
το έριξα στο μελόδραμα?
Σίγουρα γιατί έπρεπε να πάρω το μάθημα μου.
Κάθε φορά το Σύμπαν μου δίνει το κατάλληλο μάθημα και είμαι
βαθιά ευγνώμων για αυτό.
Προσπαθώ να κάνω δύο βήματα μπροστά και ένα πίσω, όσο
μπορώ και είναι δυνατόν.
Την επόμενη εβδομάδα θα ξαναμπώ δυναμικά στην διδασκαλία
με πολλά νέα και ωραία, και ως τότε ας είμαστε όλοι καλά.
ΣΥΜΠΑΝ ΓΕΙΑ ΣΟΥ.
Είμαι και πάλι εδώ , γερή, δυνατή, και γεμάτη κέφι.
Πέρασα κάποιες δύσκολες καταστάσεις, λόγω βλακείας μου, το
ομολογώ, και επειδή ζόρισα αρκετά τον εαυτό μου, το έβγαλα
τελικά σε ψυχοσωματικό επίπεδο με μια πολύ σοβαρή ίωση.
Κάθε φορά ,που μου συμβαίνει κάτι , έχω ,έστω και το λίγο
μυαλό ,να προσπαθώ να καταλάβω το πως και το γιατί.
Αυτή τη φορά άργησα να καταλάβω το γιατί. Νόμιζα, αφελώς
οτι εγώ έχω ξεπεράσει κάποια πράγματα και οτι είμαι πάνω από
αυτά. Τελικά κατάλαβα οτι έχω καβαλήσει λίγο το καλάμι ,και
οτι θα πρέπει να προσγειωθώ. Η ιστορία έχει ως εξής=
Ανέκαθεν , έχω μια πολύ γόνιμη φαντασία. Αυτό μου το χαρακτ-
-ηριστικό ενισχύεται και από τα πολλά βιβλία που διαβάζω.
Όμως τι βιβλία? Βιβλία που έχουν να κάνουν με νεράιδες, μάγους, ήρωες, άλλους κόσμους φανταστικούς, δράκους και
όλα τα φανταστικά. Παρακολουθώ όλες τις νέες εκδόσεις και
επισκέπτομαι το βιβλιοπωλείο τουλάχιστον μια φορά την εβδο-
-μάδα. Έχω ,δε, μια μεγάλη βιβλιοθήκη με εκατοντάδες, πλέον,
βιβλία. Τα Χριστούγεννα πήγα, λοιπόν , με χαρά να αγοράσω
ένα καινούργιο που είχε βγει. Το ζητάω από τον πωλητή που
ήταν εκεί, και αυτός αφού με κοίταξε καλά, ( έτσι μου φάνηκε)
μου λέει με ένα υφάκι απαξιωτικό (που και αυτό μπορεί να μου
φάνηκε έτσι) , αυτό κυρία μου , είναι στο εφηβικό τμήμα.
Θα μου πείτε τώρα και τι είναι αυτό? Εγώ εκείνη την ώρα
πάγωσα μέσα μου, αισθάνθηκα την κουβέντα του σαν ένα δηλη-
-τηριασμένο βέλος που με βρήκε κατευθείαν στην καρδιά.
Η πρώτη μου σκέψη ήταν ,δηλ. δεν έχω μεγαλώσει, δεν έχω
ωριμάσει, δεν έχω γίνει πιο σοφή, δεν λειτουργώ σαν ενήλικας
αλλά σαν έφηβη? Από εκεί και πέρα με πήρε ο κατήφορος.
Άρχισα να αμφισβητώ τα πάντα στην ζωή μου, όλα όσα έχω
κάνει, και όλα όσα σχεδίαζα να κάνω. Ξαφνικά βρέθηκα χωρίς
στόχο και χωρίς σκοπό, χωρίς λόγο ύπαρξης. Τώρα που το
σκέφτομαι , η όλη υπόθεση είναι για γέλια, και εντελώς ανόητη
και γελοία. Όμως εγώ την βίωσα εντελώς δραματικά και έντο-
-να. Σταμάτησα να διαβάζω και έτσι αποκόπηκα απο ένα κομμά-
-τι του εαυτού μου πολύ σημαντικού για μένα. Ξαφνικά όλα ήταν
κενά και ανούσια, χωρίς ίχνος χαράς και ενδιαφέροντος.
Χωρίς δεύτερη σκέψη καταπάτησα όλες τις αρχές και τις αξίες
που εδώ και τόσο καιρό προσπαθώ να μεταδώσω.
Το ' δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν κρατούσες' ισχύει εντε-
-λώς στην περίπτωση μου.
Άφησα έναν ξένο και εντελώς ανίδεο άνθρωπο να καθορίσει το
τι είμαι και το πως αισθάνομαι.
Άφησα το λόγο του να γίνει δηλητήριο και να με δηλητηριάσει
στην κυριολεξία.
Πήρα προσωπικά τον λόγο του, που αυτός τον είπε, εντελώς
μηχανικά, είμαι σίγουρη για αυτό.
Πήρα προσωπικά το ύφος του, άλλο τεράστιο λάθος.
Έκανα χιλιάδες ανόητες υποθέσεις ,και μόνο υποθέσεις, που δεν
είχαν καμία βάση και έτσι βυθίστηκα κυριολεκτικά μέσα στην
μιζέρια και την απάθεια, και όλο αυτό από τι? από τις τυχαίες
λέξεις κάποιου άσχετου με εμένα. Όλο αυτό ήταν ένα σπουδαίο
μάθημα για μένα. Μου έμαθε οτι πρέπει να επαγρυπνώ συνεχώς
οτι η μαθητεία δεν έχει τέλος, οτι όταν αφηνόμαστε νομίζοντας
οτι είμαστε προς το τέλος, αρκεί μια τυχαία κουβέντα για να μας
ρίξει στην προσωπική μας κόλαση.
Τι είναι μια λέξη ,που την λέει κιόλας ένας άγνωστος?
Τι είναι αυτό που θα μας κρατήσει σε ισορροπία ,ώστε το είναι
μας, ο εαυτός μας, να μπορεί να είναι ισχυρός και όχι ευάλωτος
στην κάθε δηλητηριώδη λέξη?
Με πιο τρόπο θα μπορώ να είμαι επικεντρωμένη στον εσώτερο
και βαθύτερο εαυτό μου?
Πως θα στρέψω την προσοχή μου και άρα την ενέργεια μου εκεί?
Ορίστε κάποια από τα πολλά ερωτήματα που θέτω τώρα στον
εαυτό μου. Ερωτήματα που νόμιζα οτι είχα την απάντηση τους.
Το Σύμπαν όμως μου έδειξε ,το πόσο ανόητη και γελοία μπορώ
να γίνω ανά πάσα στιγμή, και το πόσο εύκολα μπορώ να ξεχάσω
όλα όσα έχω μάθει.
Τώρα που το σκέφτομαι εντελώς ήρεμα, απορώ με τον εαυτό μου το γιατί είδα την αρνητική πλευρά της κουβέντας του
πωλητή και δεν είδα την θετική της. Όλοι μας θα θέλαμε να
είμαστε σε εκείνη την ενεργητική κατάσταση όπου όλα είναι
δυνατά, η φαντασία οργιάζει, όλοι οι δρόμοι είναι ανοικτοί
μπροστά μας, το μέλλον είναι εκεί και μας περιμένει, η ζωή είναι
απλωμένη και μας περιμένει και εμείς οφείλουμε να βάλουμε
την φαντασία μας να δουλέψει για να βάλουμε τους στόχους της
ζωής μας σε κίνηση.
Γιατί ,λοιπόν, εγώ δεν εστιάστηκα σε όλα αυτά τα θετικά αλλά
το έριξα στο μελόδραμα?
Σίγουρα γιατί έπρεπε να πάρω το μάθημα μου.
Κάθε φορά το Σύμπαν μου δίνει το κατάλληλο μάθημα και είμαι
βαθιά ευγνώμων για αυτό.
Προσπαθώ να κάνω δύο βήματα μπροστά και ένα πίσω, όσο
μπορώ και είναι δυνατόν.
Την επόμενη εβδομάδα θα ξαναμπώ δυναμικά στην διδασκαλία
με πολλά νέα και ωραία, και ως τότε ας είμαστε όλοι καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου