ΤΡΙΤΗ 17- 5 -11
ΣΥΜΠΑΝ ΓΕΙΑ ΣΟΥ.
Με ποιο τροπο θα μπορέσω να κάνω πράξη οσα γράφονται εδώ?
Ποιός ειναι ο χρυσός κανόνας που οφείλω να ακολουθήσω?
Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται δυστυχώς για την αυθεντική
πνευματικότητα. Αυτό που θέλουν ειναι 'εξουσίες ' που θα τους
επέτρεπαν να κυριαρχήσουν πάνω στους αλλους ,και να βελτιώ-
-σουν την προσωπική τους ζωή.
Αυτό που θέλουν ειναι ενα πνευματικό κλειδί ,που θα μπορούσε
κατά βούληση να τους εφοδιάζει με ικανότητες "μάγου θαυμα-
-τοποιου".δηλ. να γιατρέυουν ,να κάνουν θαύματα ,να βαδίζουν
στο νερό, θα ήθελαν να ειναι ολοι τους Χριστοί.
Για την Γη η μεγαλύτερη δωρεά ειναι η Γαλήνη και η Σιγουριά,
και αυτήν την γαλήνη και την σιγουριά την κερδίζεις μόνο με
Αυταπάρνηση και Αυτοθυσία.
Αυταπάρνηση σημαίνει οτι θυσιάζεις πολλά πράγματα και επι-
-τευματα ,αλλά δεν το κάνεις για βολέμα δικό σου. Κάθε τι που
κάνεις για βόλεμα δεν σου δίνει γαλήνη.
Αυτό που βιώνεις κάθε μέρα ειναι το πόσο ταραγμένος εισαι,και
ο πόνος ειναι μια έντονη διαταραχή, μια διαταραχή της γαλήνης.
Η Γαλήνη ειναι φτιαγμένη απο δράση, η Αυταπάρνηση απο τις
αξίες, που θα καταστήσουν τον εαυτό σου ακλόνητο σε κάθε
αντιξοότητες.
Αυταπάρνηση ειναι λοιπόν η εξάλειψη ολων των μηχανισμών
των "εγω" ,του συμπεριφεριστικού εγωισμού, ολες οι εγωικές
φοβίες, οι πλάνες ,οι αδυναμίες..... που σε κάνουν να μην εισαι
γαλήνιος.
Το εγωιστικό σύμπλεγμα των τελευταίων χρόνων ,που ταλανίζει
τους ανθρώπους ,ειναι ενα πλέγμα νοοτροπίας που εκπαιδέυει
ανθρώπους εγωιστές, ζηλόφθονους , αδιάφορους, αδίκους,...
Οταν η Χάρη που σου δίνεται απο την πανταχού παρούσα Παρουσία ,προσδιορισθεί με αυτοθυσία ,τοτε μόνο ειναι Χάρη.
Η Αυταπάρνηση συμπυκνώνει ολες τις αξίες.
Πρέπει να εισαι ελεύθερος για να εχεις αυταπάρνηση.
Η αυταπάρνηση θέλει εμπιστοσύνη, ταπεινότητα , γιατι δεν γίνε-
-ται για να επιδειχθείς πουθενά, θέλει τόλμη ,αφοσίωση, ευθυμία
γιατί αυτό μονο θα μείνει.
Και τώρα ,πως επιτυγχάνω ολες αυτές τις θαυμάσιες αρετές?
Πως επιτυγχάνω την περιβόητη γαλήνη ?
Ας ψάξω και πάλι για πολλοστή φορά να βρώ τις Δυσαρμονίες
που με ταλανίζουν και δεν με αφήνουν να βγώ στην επιφάνεια.
1) Η συστηματική μη ικανοποίηση των αληθινών αναγκών μου.
2) Η διαρκής μου πάλη για τις εντυπώσεις.
3) Η τάση μου να τα παίρνω ολα προσωπικά.
4) Η ανάγκη μου να κυριαρχώ στους αλλους, ¨η και το αναποδο,
η ανάγκη μου να κυριαρχουν οι αλλοι πάνω μου.( υπάρχει και
αυτό το βίτσιο, και ειναι και πολύ συχνό μάλιστα)
5) Η ανάγκη μου να εχω πάντα δίκαιο(αυτή και αν ειναι ανάγκη)
6) Η ανάγκη μου να πω εγω την τελευταία λέξη( αλλο χούι αυτο)
7) Η ανάγκη μου να μην υστερίσω σε τίποτα απέναντι στους
άλλους ( με εχει φέρει σε πολλή δύσκολη θέση πολλές φορές
αλλά εγω που να αλλάξω, εκει σαν το μουλάρι που εχει πεισμω-
-σει )
8) Η ανάγκη μου να δείξω στους άλλους ποια ειμαι εγω.......
Μικρές καθημερινές δυσαρμονίες που πιθανόν να μην τις κατα-
-λαβαίνουμε κιόλας.Νομίζουμε οτι ολα πάνε καλά και εμεις υπο-
-σκάπτουμε τον εαυτό μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε καν.
Ας δούμε ομως γιατί προκύπτουν οι πιο πάνω δυσαρμονίες.
Τι κάνω λάθος? Απο που βγαίνουν ολα αυτά ,και τι πρέπει να
αλλάξω?
1) Αρχικά ολα πηγάζουν απο το γεγονός οτι θέλω ,πάντα , να εχουν οι αλλοι καλή γνώμη για εμένα.
Πως ειναι ομως δυνατόν να γίνεται πάντα κάτι τέτοιο?
Πως ειναι δυνατόν να το απαιτώ αυτό απο τους αλλους?
Και οταν δεν το παίρνω ,αυτό που θέλω, απελπίζομαι ,νιωθω
αδικημένη , καταρρέω, νιωθω αυτολύπηση ,χάνω τον εαυτο μου.
ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΔΩ? ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ
ΔΕΝ ΕΧΩ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ
ΓΝΩΜΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ.
2)Εχω πάντα το "ταλέντο" να σχετίζομαι με λάθος ανθρώπους.
Αυτό πηγάζει απο την διαρκή μου ανάγκη να εντυπωσιάζω και
να ζω μόνο για τις εντυπώσεις πάνω στους αλλους.
ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΔΩ? ΑΦΟΥ ΕΧΩ ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ
ΜΟΥ ,ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΒΗΜΑ,
ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΆΖΕΤΑΙ
ΝΑ ΜΕ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΑΡΑ ΔΕΝ
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΖΩ ΕΝΤΕΛΩΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΆ
ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΣΧΕΤΟΥΣ ΠΟΥ
ΣΥΝΑΝΤΏ ,ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΝΤΥΠΩΣΙ-
-ΑΣΩ.
3) Τα παίρνω ολα προσωπικά ,οτι και αν συμβεί. Αυτό απο μονο
του το γεγονός με μπουρδουκλώνει και σωματικά αλλά και
ενεργειακά. Νομίζω οτι ολοι και ολα απευθύνονται σε μένα ,
θαρρείς και το σύμπαν δεν εχει αλλη δουλειά, απο το να ασχολει-
ται μαζί μου. Το γεγονός οτι τα παίρνω ολα προσωπικά αποδυ-
-ναμωνει την ενεργεια μου και με οδηγεί σε μια συνεχή αναβλη-
-τικότητα ,γιατί στην ουσία δεν ξέρω ποιο ειναι το αληθινό ,
και ποιο οχι. Δεν κάνω τίποτα στην ουσία , αναβάλλω τα πάντα
γιατι φοβάμαι πως οτι κάνω θα στραφεί εναντιον μου.
ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΔΩ ? ΑΠΟΒΑΛΛΩ ΤΟ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣ-
-ΘΗΜΑ ΟΤΙ ΟΛΑ ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ
ΑΤΟΜΟ ΜΟΥ. ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ ,ΠΑΡΑ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΜΟΥ , ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ
ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΚΑΛΛΊΤΕΡΟ.
4)Η αναγκη για κυριαρχια ειναι απο τα βασικά γνωρίσματα του
ανθρώπινου ειδους. Θέλω να ειμαι πάντα απο πάνω και να ελεγ-
-χω διαρκώς ,γιατι μόνο με αυτόν τον τρόπο αισθάνομαι ασφα-
-λης .Θέλω να ελέγχω γιατί ετσι νομίζω οτι μπορώ να αποτρέψω
να γίνουν πράγματα που δεν θέλω να συμβούν.Αν κυριαρχώ στις
καταστάσεις και στους ανθρώπους θα γίνουν τα πράγματα ετσι
οπως τα θέλω εγω " νομίζω".
Σε αντίθεση στο οταν θέλω να κυριαρχούν αλλοι επάνω μου,
φοβάμαι τοσο πολύ ,που αναθέτω σε αλλους να παίρνουν τις
αποφάσεις για μένα και εγω μένω απαθής χωρίς να εχω καμία
ευθύνη για την εκβαση των πραγμάτων.
Και στις δυο περιπτώσεις ειμαι εκτός πραγματικότητας, ζω
εντελώς εγωιστικά χαμένη στον δικό μου κόσμο. Τις πιο πολλες
φορές αναπτύσω ενα υπερμετρο εγωισμό που δεν με αφήνει να
δω τίποτα.
ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΔΩ? ΜΑΘΑΙΝΩ !! ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΛΕΩ ΕΥΧΑΡΙ-
-ΣΤΩ, ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΏ , ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΑΠΟ-
-ΣΎΡΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ,ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΑΦΗΝΩ ΤΟΝ
ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, 'Η ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΕΧΩ
ΕΓΩ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ,ΚΑΙ ΟΧΙ
ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ.
5) Εχω πάντα δικαιο και εχω και την απαίτηση οι αλλοι να το
καταλαβαίνουν και να μου το αναγνωρίζουν.
Πως να γίνει ομως αυτό αφου και όλοι οι αλλοι νομίζουν το ιδιο
πράγμα για τον εαυτό τους? Πως ειναι δυνατον να εχω πάντα
δίκαιο? Η απαιτήση μου να με καταλαβαίνουν πάντα οι αλλοι,
χωρίς μάλιστα να χρειαζεται να εξηγώ ,ειναι εντελώς παράλογη,
για να μην πω παρανοϊκή.
ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΔΩ? ΑΦΗΝΩ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ
ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ
ΑΛΛΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ
ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ. ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ
ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΙΣ
ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ.
6) Λεω πάντα εγω την τελευταία λέξη, γιατι εγω ξέρω ,ενω οι
αλλοι οχι, και γιατί πρεπει να γίνει αυτό που λεω εγω ,αλλιως θα
θυμώσω, και αν θυμώσω ,θα σας πάρει και θα σας σηκώσει ολους. Τόσο καλά.!!!!
Με ποιο τρόπο θα συγκρατήσω τον θυμό μου ,που βράζει μεσα
μου και τις περισσότερες φορές ειναι ανεξέλεγκτος?
Πως θα μάθω να μην παραδίνομαι στον θυμό μου?
Ολα πηγάζουν απο την ανασφάλεια μου ,απο τους διαρκεις
φόβους μου ,απο την ανάγκη μου να ελέγχω.
ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΔΩ ? ΜΑ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ.!!! ΑΦΗΝΟΜΑΙ!!!!
ΑΦΗΝΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ,ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ,ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ
ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΚΑ ΜΟΥ. ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑ-
-ΖΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ, ΟΠΩΣ ΤΟ ΝΙΩΘΩ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ
ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΘΏ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ
ΑΠΟΔΕΧΘΟΥΝ. ΔΕΝ ΜΕ ΝΙΑΖΕΙ ΝΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤ-
-ΑΙΑ ΛΕΞΗ, ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΝΟΜΑΙ ΣΤΟΝ ΘΥΜΟ ,ΓΙΑΤΙ
ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΓΩ.
7)Ειμαι πάντα η πρώτη και η καλύτερη. Εχω τα πάντα ,και αν
δεν τα εχω προασπαθώ να εχω παντα κάτι παραπάνω απο τον
απέναντι ωστε να του μπω και λίγο στο μάτι.Δεν υστερώ σε τιπο-
-τα απο τους διπλανούς μου,γιατί αν υστερώ με πιάνει μια τρελλα και απο τα βάθη της ψυχής μου αναβλύζει μια μικρή
μνησικακία, που γίνεται μεγάλη και με τρωει. Αν μάλιστα
πρόκειται για ανθρώπους που επιδεικνύουν τα καλά τους σε μένα
και εγω ειμαι πιο κάτω και δεν εχω ,τοσο το χειρότερο. Εκει με
πιάνει λύσσα και η μικρή μνησικακία γινεται θυμός και μίσος.
Και αν κάποια στιγμή δώσει ο καλός Θεος και εγω ανέβω λίγο
πιο πάνω απο αυτούς ,ποιος με πιάνει. Εκει να δεις μεγαλεία.
Θα κάνω τα αδύνατα δυνατά για να τους μπω στο μάτι.
ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΔΩ ? ΚΑΤ'ΑΡΧΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ ΟΤΙ ΑΥΤΟ
ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ. ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΕΚΠΕΔΕΥΣΕΙ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟΥΣ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ
ΕΤΣΙ. Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΩ ΜΕ ΕΧΕΙ ΕΙΔΗ ΒΑΛΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ,ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΚΟΛΟΥ-
-ΘΩ ΠΑΡ'ΟΛΛΕΣ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΟΥ. ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ
ΤΑ ΜΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ
ΜΟΥ, ΞΕΡΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ Η
ΣΤΙΓΜΉ ΠΟΥ ΘΑ ΤΑ ΔΟΥΛΕΨΩ ΚΑΙ ΑΥΤΑ.
8) Ποια ειμαι εγω, ποσο καλα με ξερω? Και αφου εγω δεν με
γνωρίζω και τοσο καλά ,τοτε απο που πηγάζει αυτή μου η ανάγ-
-κη να δείξω στους αλλους το ποια ειμαι εγω? Θέλω να βγω προς
τα εξω ,να με βλέπουν οι αλλοι και να λένε ," να αυτή " . Αυτή η
τεράστεια ανάγκη αναγνώρισης απο τους αλλους ,μας ξαναγυρνά
και πάλι στο αρχικό μας πρόβλημα. Στην ανάγκη αποδοχής απο
τους αλλους ,λόγω μη αποδοχής απο τον εαυτό μας. Και για να
μας αποδεχθούν οι αλλοι κάνουμε σχεδόν τα πάντα. Το πιο συχνό
ειναι η αδυναμία μας να πούμε 'οχι'. Αυτή η αδυναμία, μας
οδηγει πολλες φορες σε τραγικές καταστάσεις απο τις οποιες
αδυνατούμε μετά να φύγουμε.
Θελω να δειξω οτι ειμαι η καλύτερη ,ειμαι η πρώτη ,και γι'αυτο
δεν αντιδρώ και δεχομαι οτι μου πουν.
ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΔΩ ? ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ,ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ
ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ. ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ,ΟΜΩΣ
ΟΤΑΝ ΘΑ ΓΙΝΩ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΤΟ
ΔΕΙΧΝΩ. ΤΩΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ,ΜΑΘΑΙΝΩ, ΠΕΙΡΑΜΑΤΙ-
-ΖΟΜΑΙ, ΠΡΟΧΩΡΩ, ΔΕΝ ΑΦΗΝΩ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΝΑ ΜΕ
ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΑΜΦΙΒΆΛΩ.
Ειμαι ,οντως ,εδω και προσπαθώ, χωρις να κουράζομαι και
χωρις να γκρινιάζω οταν τα πράγματα δεν γίνονται οπως τα
θέλω. Απλως προχωρω ενα βημα ακόμη. Ας κάνουμε μαζί
αυτό το βήμα βοηθοντας ο ενας τον αλλον ,παντα με αγάπη.
ΣΥΜΠΑΝ ΓΕΙΑ ΣΟΥ.
Με ποιο τροπο θα μπορέσω να κάνω πράξη οσα γράφονται εδώ?
Ποιός ειναι ο χρυσός κανόνας που οφείλω να ακολουθήσω?
Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται δυστυχώς για την αυθεντική
πνευματικότητα. Αυτό που θέλουν ειναι 'εξουσίες ' που θα τους
επέτρεπαν να κυριαρχήσουν πάνω στους αλλους ,και να βελτιώ-
-σουν την προσωπική τους ζωή.
Αυτό που θέλουν ειναι ενα πνευματικό κλειδί ,που θα μπορούσε
κατά βούληση να τους εφοδιάζει με ικανότητες "μάγου θαυμα-
-τοποιου".δηλ. να γιατρέυουν ,να κάνουν θαύματα ,να βαδίζουν
στο νερό, θα ήθελαν να ειναι ολοι τους Χριστοί.
Για την Γη η μεγαλύτερη δωρεά ειναι η Γαλήνη και η Σιγουριά,
και αυτήν την γαλήνη και την σιγουριά την κερδίζεις μόνο με
Αυταπάρνηση και Αυτοθυσία.
Αυταπάρνηση σημαίνει οτι θυσιάζεις πολλά πράγματα και επι-
-τευματα ,αλλά δεν το κάνεις για βολέμα δικό σου. Κάθε τι που
κάνεις για βόλεμα δεν σου δίνει γαλήνη.
Αυτό που βιώνεις κάθε μέρα ειναι το πόσο ταραγμένος εισαι,και
ο πόνος ειναι μια έντονη διαταραχή, μια διαταραχή της γαλήνης.
Η Γαλήνη ειναι φτιαγμένη απο δράση, η Αυταπάρνηση απο τις
αξίες, που θα καταστήσουν τον εαυτό σου ακλόνητο σε κάθε
αντιξοότητες.
Αυταπάρνηση ειναι λοιπόν η εξάλειψη ολων των μηχανισμών
των "εγω" ,του συμπεριφεριστικού εγωισμού, ολες οι εγωικές
φοβίες, οι πλάνες ,οι αδυναμίες..... που σε κάνουν να μην εισαι
γαλήνιος.
Το εγωιστικό σύμπλεγμα των τελευταίων χρόνων ,που ταλανίζει
τους ανθρώπους ,ειναι ενα πλέγμα νοοτροπίας που εκπαιδέυει
ανθρώπους εγωιστές, ζηλόφθονους , αδιάφορους, αδίκους,...
Οταν η Χάρη που σου δίνεται απο την πανταχού παρούσα Παρουσία ,προσδιορισθεί με αυτοθυσία ,τοτε μόνο ειναι Χάρη.
Η Αυταπάρνηση συμπυκνώνει ολες τις αξίες.
Πρέπει να εισαι ελεύθερος για να εχεις αυταπάρνηση.
Η αυταπάρνηση θέλει εμπιστοσύνη, ταπεινότητα , γιατι δεν γίνε-
-ται για να επιδειχθείς πουθενά, θέλει τόλμη ,αφοσίωση, ευθυμία
γιατί αυτό μονο θα μείνει.
Και τώρα ,πως επιτυγχάνω ολες αυτές τις θαυμάσιες αρετές?
Πως επιτυγχάνω την περιβόητη γαλήνη ?
Ας ψάξω και πάλι για πολλοστή φορά να βρώ τις Δυσαρμονίες
που με ταλανίζουν και δεν με αφήνουν να βγώ στην επιφάνεια.
1) Η συστηματική μη ικανοποίηση των αληθινών αναγκών μου.
2) Η διαρκής μου πάλη για τις εντυπώσεις.
3) Η τάση μου να τα παίρνω ολα προσωπικά.
4) Η ανάγκη μου να κυριαρχώ στους αλλους, ¨η και το αναποδο,
η ανάγκη μου να κυριαρχουν οι αλλοι πάνω μου.( υπάρχει και
αυτό το βίτσιο, και ειναι και πολύ συχνό μάλιστα)
5) Η ανάγκη μου να εχω πάντα δίκαιο(αυτή και αν ειναι ανάγκη)
6) Η ανάγκη μου να πω εγω την τελευταία λέξη( αλλο χούι αυτο)
7) Η ανάγκη μου να μην υστερίσω σε τίποτα απέναντι στους
άλλους ( με εχει φέρει σε πολλή δύσκολη θέση πολλές φορές
αλλά εγω που να αλλάξω, εκει σαν το μουλάρι που εχει πεισμω-
-σει )
8) Η ανάγκη μου να δείξω στους άλλους ποια ειμαι εγω.......
Μικρές καθημερινές δυσαρμονίες που πιθανόν να μην τις κατα-
-λαβαίνουμε κιόλας.Νομίζουμε οτι ολα πάνε καλά και εμεις υπο-
-σκάπτουμε τον εαυτό μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε καν.
Ας δούμε ομως γιατί προκύπτουν οι πιο πάνω δυσαρμονίες.
Τι κάνω λάθος? Απο που βγαίνουν ολα αυτά ,και τι πρέπει να
αλλάξω?
1) Αρχικά ολα πηγάζουν απο το γεγονός οτι θέλω ,πάντα , να εχουν οι αλλοι καλή γνώμη για εμένα.
Πως ειναι ομως δυνατόν να γίνεται πάντα κάτι τέτοιο?
Πως ειναι δυνατόν να το απαιτώ αυτό απο τους αλλους?
Και οταν δεν το παίρνω ,αυτό που θέλω, απελπίζομαι ,νιωθω
αδικημένη , καταρρέω, νιωθω αυτολύπηση ,χάνω τον εαυτο μου.
ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΔΩ? ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ
ΔΕΝ ΕΧΩ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ
ΓΝΩΜΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ.
2)Εχω πάντα το "ταλέντο" να σχετίζομαι με λάθος ανθρώπους.
Αυτό πηγάζει απο την διαρκή μου ανάγκη να εντυπωσιάζω και
να ζω μόνο για τις εντυπώσεις πάνω στους αλλους.
ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΔΩ? ΑΦΟΥ ΕΧΩ ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ
ΜΟΥ ,ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΒΗΜΑ,
ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΆΖΕΤΑΙ
ΝΑ ΜΕ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΑΡΑ ΔΕΝ
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΖΩ ΕΝΤΕΛΩΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΆ
ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΣΧΕΤΟΥΣ ΠΟΥ
ΣΥΝΑΝΤΏ ,ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΝΤΥΠΩΣΙ-
-ΑΣΩ.
3) Τα παίρνω ολα προσωπικά ,οτι και αν συμβεί. Αυτό απο μονο
του το γεγονός με μπουρδουκλώνει και σωματικά αλλά και
ενεργειακά. Νομίζω οτι ολοι και ολα απευθύνονται σε μένα ,
θαρρείς και το σύμπαν δεν εχει αλλη δουλειά, απο το να ασχολει-
ται μαζί μου. Το γεγονός οτι τα παίρνω ολα προσωπικά αποδυ-
-ναμωνει την ενεργεια μου και με οδηγεί σε μια συνεχή αναβλη-
-τικότητα ,γιατί στην ουσία δεν ξέρω ποιο ειναι το αληθινό ,
και ποιο οχι. Δεν κάνω τίποτα στην ουσία , αναβάλλω τα πάντα
γιατι φοβάμαι πως οτι κάνω θα στραφεί εναντιον μου.
ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΔΩ ? ΑΠΟΒΑΛΛΩ ΤΟ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣ-
-ΘΗΜΑ ΟΤΙ ΟΛΑ ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ
ΑΤΟΜΟ ΜΟΥ. ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ ,ΠΑΡΑ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΜΟΥ , ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ
ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΚΑΛΛΊΤΕΡΟ.
4)Η αναγκη για κυριαρχια ειναι απο τα βασικά γνωρίσματα του
ανθρώπινου ειδους. Θέλω να ειμαι πάντα απο πάνω και να ελεγ-
-χω διαρκώς ,γιατι μόνο με αυτόν τον τρόπο αισθάνομαι ασφα-
-λης .Θέλω να ελέγχω γιατί ετσι νομίζω οτι μπορώ να αποτρέψω
να γίνουν πράγματα που δεν θέλω να συμβούν.Αν κυριαρχώ στις
καταστάσεις και στους ανθρώπους θα γίνουν τα πράγματα ετσι
οπως τα θέλω εγω " νομίζω".
Σε αντίθεση στο οταν θέλω να κυριαρχούν αλλοι επάνω μου,
φοβάμαι τοσο πολύ ,που αναθέτω σε αλλους να παίρνουν τις
αποφάσεις για μένα και εγω μένω απαθής χωρίς να εχω καμία
ευθύνη για την εκβαση των πραγμάτων.
Και στις δυο περιπτώσεις ειμαι εκτός πραγματικότητας, ζω
εντελώς εγωιστικά χαμένη στον δικό μου κόσμο. Τις πιο πολλες
φορές αναπτύσω ενα υπερμετρο εγωισμό που δεν με αφήνει να
δω τίποτα.
ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΔΩ? ΜΑΘΑΙΝΩ !! ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΛΕΩ ΕΥΧΑΡΙ-
-ΣΤΩ, ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΏ , ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΑΠΟ-
-ΣΎΡΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ,ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΑΦΗΝΩ ΤΟΝ
ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, 'Η ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΕΧΩ
ΕΓΩ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ,ΚΑΙ ΟΧΙ
ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ.
5) Εχω πάντα δικαιο και εχω και την απαίτηση οι αλλοι να το
καταλαβαίνουν και να μου το αναγνωρίζουν.
Πως να γίνει ομως αυτό αφου και όλοι οι αλλοι νομίζουν το ιδιο
πράγμα για τον εαυτό τους? Πως ειναι δυνατον να εχω πάντα
δίκαιο? Η απαιτήση μου να με καταλαβαίνουν πάντα οι αλλοι,
χωρίς μάλιστα να χρειαζεται να εξηγώ ,ειναι εντελώς παράλογη,
για να μην πω παρανοϊκή.
ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΔΩ? ΑΦΗΝΩ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ
ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ
ΑΛΛΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ
ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ. ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ
ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΙΣ
ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ.
6) Λεω πάντα εγω την τελευταία λέξη, γιατι εγω ξέρω ,ενω οι
αλλοι οχι, και γιατί πρεπει να γίνει αυτό που λεω εγω ,αλλιως θα
θυμώσω, και αν θυμώσω ,θα σας πάρει και θα σας σηκώσει ολους. Τόσο καλά.!!!!
Με ποιο τρόπο θα συγκρατήσω τον θυμό μου ,που βράζει μεσα
μου και τις περισσότερες φορές ειναι ανεξέλεγκτος?
Πως θα μάθω να μην παραδίνομαι στον θυμό μου?
Ολα πηγάζουν απο την ανασφάλεια μου ,απο τους διαρκεις
φόβους μου ,απο την ανάγκη μου να ελέγχω.
ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΔΩ ? ΜΑ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ.!!! ΑΦΗΝΟΜΑΙ!!!!
ΑΦΗΝΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ,ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ,ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ
ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΚΑ ΜΟΥ. ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑ-
-ΖΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ, ΟΠΩΣ ΤΟ ΝΙΩΘΩ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ
ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΘΏ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ
ΑΠΟΔΕΧΘΟΥΝ. ΔΕΝ ΜΕ ΝΙΑΖΕΙ ΝΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤ-
-ΑΙΑ ΛΕΞΗ, ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΝΟΜΑΙ ΣΤΟΝ ΘΥΜΟ ,ΓΙΑΤΙ
ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΓΩ.
7)Ειμαι πάντα η πρώτη και η καλύτερη. Εχω τα πάντα ,και αν
δεν τα εχω προασπαθώ να εχω παντα κάτι παραπάνω απο τον
απέναντι ωστε να του μπω και λίγο στο μάτι.Δεν υστερώ σε τιπο-
-τα απο τους διπλανούς μου,γιατί αν υστερώ με πιάνει μια τρελλα και απο τα βάθη της ψυχής μου αναβλύζει μια μικρή
μνησικακία, που γίνεται μεγάλη και με τρωει. Αν μάλιστα
πρόκειται για ανθρώπους που επιδεικνύουν τα καλά τους σε μένα
και εγω ειμαι πιο κάτω και δεν εχω ,τοσο το χειρότερο. Εκει με
πιάνει λύσσα και η μικρή μνησικακία γινεται θυμός και μίσος.
Και αν κάποια στιγμή δώσει ο καλός Θεος και εγω ανέβω λίγο
πιο πάνω απο αυτούς ,ποιος με πιάνει. Εκει να δεις μεγαλεία.
Θα κάνω τα αδύνατα δυνατά για να τους μπω στο μάτι.
ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΔΩ ? ΚΑΤ'ΑΡΧΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ ΟΤΙ ΑΥΤΟ
ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ. ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΕΚΠΕΔΕΥΣΕΙ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟΥΣ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ
ΕΤΣΙ. Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΩ ΜΕ ΕΧΕΙ ΕΙΔΗ ΒΑΛΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ,ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΚΟΛΟΥ-
-ΘΩ ΠΑΡ'ΟΛΛΕΣ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΟΥ. ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ
ΤΑ ΜΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ
ΜΟΥ, ΞΕΡΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ Η
ΣΤΙΓΜΉ ΠΟΥ ΘΑ ΤΑ ΔΟΥΛΕΨΩ ΚΑΙ ΑΥΤΑ.
8) Ποια ειμαι εγω, ποσο καλα με ξερω? Και αφου εγω δεν με
γνωρίζω και τοσο καλά ,τοτε απο που πηγάζει αυτή μου η ανάγ-
-κη να δείξω στους αλλους το ποια ειμαι εγω? Θέλω να βγω προς
τα εξω ,να με βλέπουν οι αλλοι και να λένε ," να αυτή " . Αυτή η
τεράστεια ανάγκη αναγνώρισης απο τους αλλους ,μας ξαναγυρνά
και πάλι στο αρχικό μας πρόβλημα. Στην ανάγκη αποδοχής απο
τους αλλους ,λόγω μη αποδοχής απο τον εαυτό μας. Και για να
μας αποδεχθούν οι αλλοι κάνουμε σχεδόν τα πάντα. Το πιο συχνό
ειναι η αδυναμία μας να πούμε 'οχι'. Αυτή η αδυναμία, μας
οδηγει πολλες φορες σε τραγικές καταστάσεις απο τις οποιες
αδυνατούμε μετά να φύγουμε.
Θελω να δειξω οτι ειμαι η καλύτερη ,ειμαι η πρώτη ,και γι'αυτο
δεν αντιδρώ και δεχομαι οτι μου πουν.
ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΔΩ ? ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ,ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ
ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ. ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ,ΟΜΩΣ
ΟΤΑΝ ΘΑ ΓΙΝΩ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΤΟ
ΔΕΙΧΝΩ. ΤΩΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ,ΜΑΘΑΙΝΩ, ΠΕΙΡΑΜΑΤΙ-
-ΖΟΜΑΙ, ΠΡΟΧΩΡΩ, ΔΕΝ ΑΦΗΝΩ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΝΑ ΜΕ
ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΑΜΦΙΒΆΛΩ.
Ειμαι ,οντως ,εδω και προσπαθώ, χωρις να κουράζομαι και
χωρις να γκρινιάζω οταν τα πράγματα δεν γίνονται οπως τα
θέλω. Απλως προχωρω ενα βημα ακόμη. Ας κάνουμε μαζί
αυτό το βήμα βοηθοντας ο ενας τον αλλον ,παντα με αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου