ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΣΥΜΠΑΝ.Σ'εσενα απευθηνομαι και σε σ'εσενα αφήνομαι.Ελπιζω Συμπαν να συνωμοτήσεις απεναντι μου γιατι χρειαζομαι την συνωμοσία σου την προσοχη σου και την ενεργεια σου.
Χρειάζομαι όλη την ενεργεια που μπορείς να μου δώσεις ,γιατι αποφάσισα να κανω κατι το οποίο απο την μια μου φαίνεται πολυ ευκολο και απο την αλλη πολύ δύσκολο.
ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΔΕΣΜΕΥΤΩ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ.
Ομως αισθάνομαι πολυ ευάλωτη και πολυ ανεπαρκής.
Ολα άρχισαν πριν απο ενα χρονο περιπου. Μόλις ειχα τελειώσει ενα σεμιναριο αυτογνωσίας ,το 200οστο θα έλεγα ,και ήμουν φορτωμένη με ντοσιε και σημειώσεις.Ημουν χαρουμενη και πλήρης αγαλλιαζα και μονο με την ιδέα οτι θα παω σπιτι και θα καθαρογραψω ,θα ταξινομήσω και θα δοκιμάσω τις ασκησεις.
ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΕΓΙΝΕ ΕΝΑ ΚΛΙΚ ΜΕΣΑ ΜΟΥ.[το περιβόητο κλικ].Το αισθάνθηκα καπου στο μεσο του κεφαλιου μου ,και εμεινα ακίνητή,μες το δρομο.
Αναλογίστηκα ολα τα σεμιναρια που ειχα παρακολουθησει ολες τις ασκησεις που ειχα κανει και τι αποτελεσμα ειχαν ολα αυτα.Ειχα κανει πολλα πραγματα ειχα κατορθώσει πολλα ,δεν λεω,ομως παντα με την ιδεα να μαθω και αλλα να μαζέψω και αλλες σημειώσεις παντα με την ιδεα οτι θα μου χρειασθουν καπου στο μελλον.Καταλαβα οτι η μεγαλύτερή χαρα μου ήταν να μαζευω και οχι να κανω πραξεις αυτα που μαθαινα.Πολλες φορες ,μα παραπολλες φορες, ειπα στον εαυτο μου "αυτο ηταν" φθανει ως εδω.Ομως ποτε δεν έφθανε, ποτε δεν ηταν αρκετο.Ηθελα κι'αλλο, κι'αλλο.Ειχα εθιστεί στο να μαζευω γνωσεις,τις οποιες αποθήκευα.Τερμα ομως εως εδω.
Γύρισα στο σπιτι μου και εκανα ενα ξεκαθάρισμά,το οποιο ,αληθεια λεω, μου πήρε ενα εξαμηνο περιπου.Ειχα τέτοιο ογκο απο ντοσιε, σημειωσεις,βιβλια,κασετες,φυλαδια, και αλλα πολλα που μου ηταν και εμενα την ιδια απιστευτο.Που τα ειχα ολα αυτα και τι εκανα με ολα αυτα τοσα χρονια[περιπου 20 χρονια]. Αποφάσισα λοιπον να κανω πραξη ολα οσα εμαθα. ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΑΡΧΗΣΑΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ.Το θα αρχίσω απο Δευτερα εγινε το παραμυθάκι μου.Καταλαβα οτι επρεπε να αναλαβω μια δεσμευση .Τι δεσμευση ομως που οτι και να ελεγα το αναιρούσα την αλλη μερα? Καταλαβα οτι επρεπε να βγω προς τα εξω και να δεσμευτω με κατι εξω απο εμενα.Τι καλύτερο απο ολο αυτο που υπαρχει εκει εξω,με όλες τις ενεργειες που κυκλοφορουν,με ολο τον κοσμο που υπαρχει και που δυνητικά μπορει να με κρίνει?
ΟΜΩΣ,ΟΜΩΣ οι δυσκολιες άρχισαν και ηταν εσωτερικες.Αρχισαν διαφορες σκεψεις να με τυραννούν και να με δυσκολευουν.Τι τα θελεις εσυ τωρα ολα αυτα? Τι σου χρειάζονται?Δεν εχεις χρονο τωρα γιαυτα,κατσε στ'αυγα σου,και αλλα παρόμοια.Επρεπε να καταλαβω ποιος τα λεει ολα αυτα.ΕΓΩ αραγες και γιατι.Ανοιξα σημειωσεις ,διαβασα διδασκαλίες.....Ολες συμφωνούν σε ενα πραγμα.Εγω δεν ειμαι εγω.Ειμαι πολλα εγω.Φανταζομαι τον εαυτο μου σε ενα δωματιο κλειστο, εγω και πολλα ακομη ατομα. Βρίσκεται εκει μεσα μια γυναίκα ,ενα παιδι ,μια σύζυγος,μια μητερα,μια κορη,μια εγκονη,μια φιλη,μια επαγγελματιας,ενα αφεντικο,μια γειτόνισά,και πολλοι αλλοι ακομη.Ολοι αυτοι προσπαθουν να βρουν τροπο να βγουν προς τα εξω,να ακουστουν να επιβληθούν να επικρατησουν στους αλλους. Χρησιμοποιούν ολα τα μεσα για να το κατορθώσουν αυτο.Το φοβο την τιμωρια ,την επίκριση,την προκατάληψη,την εμμονη,την αφελεια,τον φανατισμο,την ακαμψια.
Δεν ειναι ολοι κακοι ΟΧΙ ΟΧΙ!!Αλωστε κανεις απο αυτους δεν ειναι κακος.Ολοι εκει μεσα απλως θελουν να κανουν την δουλεια τους.Και η δουλεια του καθενος ειναι να επικρατηση και να ακουσθη.Εχουμε πχ την μητερα που ακούγεται και επιβαλεται μεσω της αυτοθυσιας της και της αγαπης της.
Και τωρα τι κανω εγω με ολους αυτους.Και πια ειμαι εγω που τα λεω και τα σκεφθομαι ολα αυτα? Πως θα ενόσω ολα αυτα τα ατομα μεσα στο κλειστο δωματιο ?Πως θα τα κανω να εχουν μια φωνη, μια θεληση και οχι εκατο.Με πιο τροπο θα τα οδηγήσω εξω απο το κλειστο δωματιο,ενομενα,δυνατα?Και πια ειμαι εγω που θα το κανω ολο αυτο?
ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΑΧΝΟΦΈΓΓΕΙ ΤΟ ΠΩΣ .
ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΞΕΡΩ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ.
Δεσμευτηκα λοιπον απεναντι σε ολους να κανω πραξη την εξοδο απο το δωματιο,
Σαν αρχη θα κανω μια ασκηση που την εχουν ολες οι διδασκαλιες.ΤΗΝ ΒΡΑΔΥΝΗ ΑΝΑΣΚΌΠΗΣΉ.
Πρόκειται για μια πολυ βασικη ασκηση που προχωράει πολυ βαθια.Οσες φορες την διδαχτηκα την εκανα για 2-3 βραδια και μετα την αφηνα γιατι μάλλον αναταραζα πολυ το κλειστο δωματιο οποτε καποιος απο κει μεσα αντιδρουσε ασχημα και δεν με αφηνε.
Η φιλοσοφια της ασκησης ειναι .το βραδυ προ του υπνου να κανω μια ανασκοπηση της ημερας μου
αρχίζοντας απο εκεινη την στιγμη και πηγαίνοντας προς τα πισω. Φέρνω στο νου μου λεπτο-λεπτο ολη την ημερα μου και παρατηρω τι εκανα και πως το εκανα.ΔΕΝ ΚΡΙΝΩ,ΔΕΝ ΚΑΤΑΚΡΙΝΩ,ΔΕΝ ΝΙΏΘΩ ΕΝΟΧΕΣ ΓΙΑ ΟΤΙ ΕΚΑΝΑ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ.
Η ασκηση εχει ως σκοπο να μας επιτρεψει να δουμε τους ρολους που παίζουμε ολη την ημερα να τους αναγνωρίσουμε και να τους αποδεχθουμε.Ειναι βασικο να ξερω οτι την ταδε στιγμη ηταν η μητερα πχ 'η η φιλη που εκανε αυτο 'η εκεινο.Η μητερα εδρασε ετσι ,η φιλη εδρασε αλλιως.Ολα ειναι μεσα μου και ολα ειμαι εγω ,ομως πρεπει να ξεκαθαρίσω γιατι αυτα τα διαφορα εγω μου δρουν με τον τροπο που δρουν.Και αυτο γινεται μονο μεσα απο την παρατήρηση και την βραδυνη ανασκοπηση.
Ξεκινώ απο αποψε το βραδυ .Θα εχω διπλα μου ενα μπλοκ και στυλο ωστε να σημειώνω τις σκεψεις που θα μου ερχονται.
ΒΛΕΠΩ ΟΛΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΜΟΥ ΣΑΝ ΣΕ ΤΑΙΝΙΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΙΣΩ.
ΣΤΑΜΑΤΩ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΩ ΤΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ
ΔΕΝ ΚΡΙΝΩ ΟΤΙ ΕΚΑΝΑ
ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΕΝΟΧΕΣ ΓΙΑ ΟΤΙ ΕΚΑΝΑ . ΑΠΛΩΣ ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ.
Αφηνω την ενεργεια μου και τις σκεψεις προς ολους εσας που βρίσκεσθε εκει εξω και προσπαθείτε.
Μην σταματησετε ποτε. ΑΜΗΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου