ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2011

ΤΡΙΤΗ   29 - 11 - 11
ΣΥΜΠΑΝ  ΓΕΙΑ  ΣΟΥ
Ηδευτερη λύση για το πως θα  εξολοθρεύσουμε το παράσιτο είναι
2) Η ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ: ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ
     ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ.
Η δεύτερη προσέγγιση είναι να πάψουμε να θρέφουμε το παρά-
-σιτο. Αν δεν του προσφέρουμε τροφή, το παράσιτο θα  πεθάνει
απο ασιτία. Για να το κάνουμε αυτό , θα πρέπει να θέσουμε υπο έλεγχο τα  συναισθήματα μας και να πάψουμε να τροφοδοτούμε οσα προέρχονται απο φόβο. Αυτό εύκολα το λέμε, αλλά πολύ δύσκολα μπορούμε να το κάνουμε. Είναι δύσκολο έργο, γιατί ο Κριτής και το Θύμα κυβερνούν το νου μας.
Είναι πρωί , έχω ξυπνήσει γεμάτη ενθουσιασμό για την όμορφη
μέρα που είναι μπροστά μου. Νιώθω καλά, είμαι ευτυχισμένη
και ξεχειλίζω από ενέργεια.  Καθώς παίρνουμε το πρωινό μας
με τον άνδρα μου ,έχουμε μια μικρή διαφωνία ,που στην συνέ-
-χεια εξελίσσετε σε ένα τρικούβερτο καβγά. Νιώθω ενα κύμα
οργής να με κατακλύζει. Βιώνω έναν έντονο θυμό. Φωνάζω και
ορμάω, είμαι εκτός εαυτού. Ο άνδρας μου φεύγει και εγώ κατα-
-ρέω. Νιώθω άδεια, και θέλω να βάλω τα κλάματα. Δεν θέλω να
κάνω τίποτα, η μέρα μου, πάει χάλασε, θέλω να κλειστώ στο
σπίτι και να μην βλέπω κανέναν. Τι ακριβώς έγινε; Απλώς ξόδε-
-ψα την περισσότερη ενέργεια μου πρωί-πρωί . 
Κάθε πρωί ξυπνάμε μ΄ ένα συγκεκριμένο ποσοστό ενέργειας
πνευματικής, συναισθηματικής και φυσικής. Αυτήν την ενέργεια
την ξοδεύουμε κατά την διάρκεια της ημέρας. Υποτίθεται οτι
ξοδεύουμε αυτήν την ενέργεια με σύνεση και εκεί όπου χρειάζε-
-ται και όχι σε παράφορα συναισθηματικά ξεσπάσματα.
Αν επιτρέπουμε κάθε μέρα στα συναισθήματα μας να απορρο-
-φούν τα ενεργειακά μας αποθέματα, δεν μας μένει καθόλου
ενέργεια για να αλλάξουμε την ζωή μας ,ή για να προσφέρουμε
βοήθεια στους άλλους.
Ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο εξαρτάται απόλυτα
απο τα συναισθήματα μας. Όταν είμαστε θυμωμένοι ,τίποτα δεν
πάει καλά γύρω μας. Ρίχνουμε το φταίξιμο στα πάντα, ακόμα και
στον καιρό. Οταν είμαστε λυπημένοι, ολα γύρω μας μοιάζουν
μελαγχολικά και μας φέρνουν δάκρυα στα μάτια. Βλέπουμε ενα
δένδρο και νιώθουμε λύπη, βλέπουμε την βροχή και η θλίψη
μας πλημμυρίζει. Νιώθουμε ευάλωτοι ,θέλουμε προστασία και
δεν εμπιστευόμαστε κανέναν. 
Και όλα αυτά επειδή βλέπουμε τον κόσμο με τα μάτια του φόβου
με τα μάτια του συναισθήματος που δεν μπορεί να ελεγχθεί.
Βλέπω το σώμα μου καθαρό, το δέρμα μου λαμπερό και υγιές.

Φαντάζομαι ότι ο νους μου είναι σαν το δέρμα μου. Αγγίζω το
δέρμα μου και νιώθω όμορφα, κι αυτό γιατί είναι φτιαγμένο
για να αντιλαμβάνεται τα εξωτερικά  ερεθίσματα και η αίσθηση
της αφής είναι υπέροχη. 
Τώρα φαντάζομαι οτι έχω ενα τραύμα και το δέρμα μου έχει
μολυνθεί. Αν αγγίξω το τραυματισμένο δέρμα ,θα πονέσει, 
γι΄αυτό και προσπαθώ να το καλύψω και να το προστατέψω.
Δεν απολαμβάνω πλέον την αφή.
Ας φαντασθούμε τώρα ότι ολοι οι άνθρωποι εχουν αυτό το πλη-
-γωμένο δέρμα. Κανείς δεν μπορεί να αγγίξει τον άλλον ,εξ΄αιτία
του πόνου. Όλοι έχουν πληγές στο δέρμα τους ,οπότε η δερματο-
-πάθεια εκλαμβάνεται ως φυσιολογική κατάσταση, το ίδιο και 
ο πόνος. 
Μπορούμε να φαντασθούμε πως θα συμπεριφερόμασταν ο ένας
στον άλλον, αν ολοι οι άνθρωποι πάνω στην γη είχαν πράγματι
μια δερματική ασθένεια; Δεν θα αγκαλιαζόμασταν ποτέ ,δεν θα
αγγίζαμε ποτέ ο ένας τον άλλον......
Λοιπόν, ο ανθρώπινος νους είναι ακριβώς όπως ενα τέτοιο μολυ-
-σμένο δέρμα. Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα συναισθηματικό σώμα
το οποίο καλύπτεται από ανοιχτές πληγές. Η κάθε πληγή κακο-
-φορμίζει από συναισθηματικό δηλητήριο, αυτό δηλ. που παρά-
-γουν όλα τα συναισθήματα που μας κάνουν και υποφέρουμε=
το μίσος, η οργή, ο φθόνος, η θλίψη........ Μια αδικία ανοίγει μια
πληγή στο μυαλό μας και εμείς αντιδράμε με δηλητήριο, λόγω
των πεποιθήσεων και των αντιλήψεων μας σχετικά με το δίκαιο
και το άδικο. Ο νους μας είναι τόσο πληγωμένος και γεμάτος
δηλητήριο από την διεργασία της εξημέρωσης, ώστε όλοι μας 
θεωρούμε το τραυματισμένο- μολυσμένο μυαλό μας φυσιολογικό
ΔΕΝ  ΕΙΝΑΙ  ΟΜΩΣ ΕΤΣΙ. ΠΑΣΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΘΕ-
-ΝΕΙΑ  ΤΟΥ  ΦΟΒΟΥ. 
ΑΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ  ΟΤΙ  ΠΑΣΧΟΥΜΕ  ΚΑΙ ΔΟΥΜΕ
ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ  ΤΟΥ  ΝΟΥ ΜΑΣ  ΣΑΝ  ΑΡΡΩΣΤΙΑ,
ΤΟΤΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ  ΒΡΟΥΜΕ  ΚΑΙ ΤΗΝ  ΘΕΡΑΠΕΙΑ.
ΔΕΝ  ΥΠΑΡΧΕΙ  ΛΟΓΟΣ  ΝΑ  ΥΠΟΦΕΡΟΥΜΕ  ΑΛΛΟ!!!!!
Κατ΄αρχήν , πρέπει να έχουμε την ειλικρίνεια να ανοίξουμε τα
συναισθηματικά τραύματα, να αφαιρέσουμε το δηλητήριο και
να επουλώσουμε εντελώς τις πληγές. Πως θα το κάνουμε αυτό?
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ  ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ
ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ  ΟΤΙ  ΜΑΣ ΑΔΙΚΗΣΑΝ, ΟΧΙ ΕΠΕΙΔΗ
ΤΟΥΣ  ΑΞΙΖΕΙ Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ,  ΑΛΛΑ  ΓΙΑΤΙ  ΑΓΑΠΑΜΕ
ΤΟΝ  ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ  ΤΟΣΟ  ,ΩΣΤΕ ΝΑ  ΜΗΝ  ΘΕΛΟΥΜΕ
ΠΙΑ  ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ  ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΑΔΙΚΙΑ.  Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ  ΕΙΝΑΙ  Ο  ΜΟΝΟΣ  ΤΡΟΠΟΣ
ΕΠΟΥΛΩΣΗΣ ΤΩΝ  ΠΛΗΓΩΝ.
ΛΟΙΠΟΝ,  ΑΦΗΝΩ  ΚΑΤΑ  ΜΕΡΟΣ  ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΚΑΙ
ΔΗΛΩΝΩ=  ΩΣ  ΕΔΩ  ΗΤΑΝ!!!!!! ΘΑ  ΠΑΨΩ  ΝΑ ΕΙΜΑΙ Ο
ΣΚΛΗΡΟΣ  ΚΡΙΤΗΣ  ΠΟΥ ΔΙΑΡΚΩΣ  ΜΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ.
ΘΑ  ΠΑΨΩ  ΝΑ  ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ,  ΘΑ  ΠΑΨΩ  ΝΑ  ΕΙΜΑΙ ΘΥΜΑ.
Πρώτα πρέπει να συγχωρήσουμε τους γονείς μας, τα αδέλφια 
μας, τους φίλους μας και τον Θεό. Ναι καλά διαβάσατε ΤΟ ΘΕΟ
Ο Θεός κάνει διάφορα ακατανόητα για μας πράγματα, που μας
φέρνουν συχνά μπροστά στο χείλος της αβύσσου. Δεν είμαστε σε
θέση να γνωρίζουμε το πως και το γιατί, ούτε για τις ανισότητες
που υπάρχουν, ούτε για τις αρρώστιες......Το μόνο που μπορούμε
να κάνουμε είναι να αποδεχθούμε απο καρδιάς την Θεία Βουλη-
-ση και να συγχωρήσουμε αυτό που δεν είμαστε σε θέση να κατα
-νοήσουμε. Από την στιγμή που θα συγχωρήσουμε τον ίδιο τον
Θεό , μπορούμε να συγχωρήσουμε και τον ταπεινό εαυτό μας.
Δεν θα μας είναι δύσκολο πλέον.
ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ  ΜΟΥ, ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ  ΟΠΩΣ
ΕΙΝΑΙ ,ΤΟΝ ΕΧΩ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ, ΔΕΝ ΤΟΝ
ΑΠΟΡΡΙΠΤΩ  ΠΛΕΟΝ ,  ΚΑΙ  ΕΙΜΑΙ  ΕΛΕΥΘΕΡΗ!!!!!!


Η  ΛΕΞΗ  ΚΛΕΙΔΙ  ΕΙΝΑΙ  Η  ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ.
Θα καταλάβουμε ότι έχουμε συγχωρήσει έναν άνθρωπο,  όταν
βλέποντας τον δεν έχουμε καμιά συναισθηματική αντίδραση.
Στο άκουσμα του ονόματος του δεν θα αισθανθούμε κάτι, θα μας
είναι αδιάφορο. Όταν κάποιος αγγίξει μια πληγή μας και εμείς
δεν πονάμε πλεον εκεί , τότε πάει να πει ότι τον έχουμε πράγματι
συγχωρήσει. 
Η ειλικρίνεια πονάει, μοιάζει με νυστέρι, επειδή ανοίγει όλες τις
πληγές που καλύπτονται από στρώματα ψεμάτων ,με στόχο να
μας θεραπεύσει. Τα ψέματα είναι αυτό που ονομάζουμε 
' σύστημα  άρνησης' .Χωρίς αυτό δεν μπορούμε να λειτουργι-
-σουμε, επειδή αυτό το σύστημα μας επιτρέπει να καλύπτουμε
τις πληγές μας, τις κρύβουμε από όλους και προπαντός απο τον
εαυτό μας.  Από την στιγμή όμως που θα εξαλειφθούν οι πληγές
και το δηλητήριο τους ,δεν χρειαζόμαστε το ' σύστημα άρνησης'
ΔΕΝ  ΥΠΑΡΧΕΙ  ΛΟΓΟΣ  ΝΑ  ΛΕΜΕ  ΨΕΜΑΤΑ.
ΤΟ ΥΓΙΕΣ ΜΥΑΛΟ ,  ΟΠΩΣ  ΚΑΙ  ΤΟ  ΥΓΙΕΣ  ΔΕΡΜΑ
ΜΠΟΡΕΙ  ΝΑ ΑΝΕΧΘΕΙ  ΚΑΘΕ  ΕΙΔΟΥΣ  ΑΓΓΙΓΜΑ.
Το πρόβλημα είναι οτι οι πιο πολλοί άνθρωποι χάνουν τον έλεγχο
των συναισθημάτων τους. Όταν χάνουμε τον έλεγχο ,λέμε και
κάνουμε πράγματα που δεν θέλουμε.
ΓΙ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ  ΤΟΣΟ  ΜΕΓΑΛΗ  ΣΗΜΑΣΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
ΑΜΕΜΠΤΟΙ  ΣΤΗΝ  ΧΡΗΣΗ  ΤΟΥ  ΛΟΓΟΥ.
ΓΙ ΑΥΤΟ  ΠΡΕΠΕΙ  ΝΑ  ΓΙΝΟΥΜΕ  ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ.
Πως θα γίνουμε ,λοιπόν Πολεμιστές? Ποια είναι τα χαρακτηρι-
στικά τους?
α) Ο πολεμιστής έχει αυτογνωσία. Αυτό είναι πολύ σημαντικό.
β) Ο πολεμιστής έχει πειθαρχία. Γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε
σε πόλεμο ,που έχει κηρυχθεί μέσα στον νου μας. Χρειαζόμαστε
όχι την πειθαρχία του στρατιώτη, δηλ. όχι αυτήν που μας υπαγο-
-ρεύει τι πρέπει να κάνουμε και τι όχι,  αλλά την  ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ
ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ  Ο  ΕΑΥΤΟΣ  ΜΑΣ.
γ) Ο πολεμιστής έχει έλεγχο. Όχι τον έλεγχο ενός άλλου ανθρω-
-που , ΑΛΛΑ ΤΟΝ  ΕΛΕΓΧΟ  ΤΩΝ  ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ
ΤΟΥ, ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ  ΤΟΥ. 


Τα συναισθήματα καταπιέζονται όταν έχουμε χάσει τον έλεγχο,
όχι όταν βρισκόμαστε υπό έλεγχο.
Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον Πολεμιστή και στο Θύμα είναι
ότι το Θύμα καταπνίγει , ενώ ο Πολεμιστής αποφεύγει.
Τα θύματα καταπνίγουν αυτά που σκέφτονται ή αισθάνονται
επειδή φοβούνται να τα εκδηλώσουν.
Οι πολεμιστές αποφεύγουν= δηλ. συγκρατούν τα συναισθήματα
τους για να τα εκφράσουν στην κατάλληλη στιγμή. Ούτε πριν,
ούτε μετά. 
Γι' αυτό και οι πολεμιστές είναι άμεμπτοι στην χρήση του λόγου.
Έχουν απόλυτο έλεγχο των συναισθημάτων τους και, συνεπώς,
και της συμπεριφοράς τους.
Η 3η λύση για να καταστρέψουμε το παράσιτο και άρα να βρούμε την ελευθερία μας θα ακουσθεί λίγο παράξενη γιατί
ονομάζεται η  'μύηση του θανάτου'. Θα την δούμε την άλλη
φορά και ως τότε ας αγαπάμε τον εαυτό μας ,ας τον συγχωρούμε
πάντα , και ας γίνουμε ,επιτέλους,  ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2011

ΔΕΥΤΕΡΑ   21  -11  -11
ΣΥΜΠΑΝ  ΓΕΙΑ  ΣΟΥ.
Εχω αποφασίσει ,λοιπόν, να γίνω Πολεμιστής. Εχω ακούσει τόσα
γι'αυτούς ,πού πάντα μέσα μου είχα την επιθυμία να μπω σαυτόν
τον Δρόμο. Θυμάμαι ,οταν πρωτοδιάβασα το θαυμάσιο βιβλίο 'Ο
Δρόμος του Ειρηνικού Πολεμιστή, 'η ενα του Κοέλο ,που αναφε-
-ρονται σε Πολεμιστές, ένιωσα την ανάγκη να γίνω Πολεμιστής
χωρίς βέβαια να καταλαβαίνω τι ακριβώς κάνει αυτός. Η λέξη
το λέει από μόνη της ,αυτός πολεμάει, αλλά τι ακριβώς πολεμάει
αυτό δεν κάθισα να το σκεφτώ.Τώρα έχω, μετά από τόσα χρόνια
κατανοήσει ,τι κάνει ένας Πολεμιστής. Φέρνω μπροστά μου την
εικόνα του Αγίου Γεωργίου να πολεμά και να σκοτώνει τον
Δράκο, ή κάποιον άλλον ήρωα να σκοτώνει τέρατα. Δεν είχα 
καταλάβει τι ήταν ο δράκος και τα τέρατα. Έπρεπε πρώτα να
αποκτήσω επίγνωση του παράσιτου που έχει καταλάβει το μυαλό
μου, για να κατανοήσω όλους αυτούς τους δράκους και τα τερα-
-τα που με ανάγκασαν να πιστέψω οτι είμαι, που με υποχρέωσαν
να δεχθώ ως πραγματικότητα μου.
Και έχω αρχίσει τον Πόλεμο. Ξέρω ότι ειναι ένας πολύ δύσκολος
πόλεμος, που δεν θα με έχει πάντα νικήτρια. Όμως το κυριότερο
για μένα είναι να πολεμήσω, να βάλω όλη την ψυχή μου ,και την
προσοχή μου, στην μάχη ,και ο Θεός βοηθός.
Τουλάχιστον , η επιλογή αυτού του Δρόμου, μου προσφέρει την
αξιοπρέπεια της επανάστασης ,και εξασφαλίζει ότι δεν θα είμαι
το αβοήθητο θύμα του παράσιτου και των δηλητηρίων του.
Το παράσιτο που υπάρχει στο μυαλό μας ,μπορεί να συγκριθεί
με ένα τέρας που έχει πολλά κεφάλια. Το κάθε του κεφάλι είναι
κι ένας απο τους φόβους μας. Αν θέλουμε να απελευθερωθούμε
θα πρέπει ,οπωσδήποτε, να εξολοθρεύσουμε το τέρας-παράσιτο.
Υπάρχουν διάφορες λύσεις και  μέθοδοι γι αυτό.
1)Η  ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ.  
Αυτή η λύση προτείνει να εξαπολύσουμε επίθεση σε κάθε ένα απ 
τα κεφάλια χωριστά- να αντιμετωπίσουμε ,δηλ. τους φόβους μας
έναν-έναν χωριστά-. Πρόκειται για μια αργή διαδικασία που,
όμως, αποδίδει καρπούς.  Κάθε φορά που ερχόμαστε αντιμέτω-
-ποι με έναν απο τους φόβους μας, γινόμαστε λιγάκι πιο ελεύθε-
-ροι.
Η λύση είναι να αλλάξουμε τις πεποιθήσεις μας , εστιάζοντας 
την προσοχή μας σε όλες τις παλιές συμφωνίες -ταυτίσεις που
έχουμε κάνει, και να τις μεταβάλουμε.Η μέθοδος ονομάζεται
και 'Το Όνειρο της Δεύτερης Προσοχής' και αυτό γιατί όταν μας
επέβαλαν τις διάφορες πεποιθήσεις , χρησιμοποιήσαμε την προ-
-σοχή μας - εστίαση ,για πρώτη φορά. Οπότε ,τώρα καλούμαστε
να εστιάσουμε την προσοχή μας ,για μια Δεύτερη φορά.
Πως εστιάζω την προσοχή μου? 
α) Συνειδητοποιώ την ομίχλη που καλύπτει τον νου μου.
β) Αποκτώ την επίγνωση οτι όλη η ζωή μου είναι το αποτέλεσμα
των πεποιθήσεων μου, και ότι αυτές δεν είναι όλες, αληθινές.
γ) Ξεδιαλέγω ποιες πεποιθήσεις μου βασίζονται στον φόβο και
με κάνουν δυστυχισμένη.
δ) Καταγράφω όλα τα πιστεύω μου, όλες τις συμφωνίες που έχω
κατά καιρούς συνάψει
ε) Αρχίζω την διαδικασία της Μεταμόρφωσης.
Μια από τις μεθόδους της μεταμόρφωσης είναι να υιοθετείσω
εναλλακτικές πεποιθήσεις , όπως είναι  οι 4 συμφωνίες.
Αρχίζω από τις πιο απλές ταυτίσεις-πεποιθήσεις που δυσκολεύ-
-ουν την ζωή μου. π.χ( ένα πολύ απλό παράδειγμα που με δυσκό-
-λευε πολύ) . Η μαμά μου, μου είπε οτι δεν πρέπει να κάθομαι
ποτέ. Αν δεν ασχολούμε συνέχεια με κάτι ,δεν αξίζω σαν ανθρω-
-πος και δεν θα με θέλει κανείς. Εγώ το έχω κάνει κανόνα στην
ζωή μου, και δεν μπορώ να χαλαρώσω ποτέ, γιατί αν χαζολογάω
έστω και ένα λεπτό ,αυτό θα είναι καταστρεπτικό. Ακόμα και
στην τηλεόραση μπροστά τα χέρια μου πρέπει να ασχολούντε με
κάτι, έστω ένα χαρτάκι 'η σπόρια ή κάτι άλλο. 
Κάποια στιγμή απέκτησα την επίγνωση ,του γιατί πρέπει να
απασχολώ τα χέρια μου. Κατάλαβα ότι ηταν ένα περιοριστικό
πιστεύω το οποίο δεν μου άφηνε περιθώρια χαλάρωσης.
Το πάλεψα, ακόμα το παλεύω, παρακολουθώ τον εαυτό μου,
εστιάζω δηλ. την Δεύτερη Προσοχή μου, κάθε φορά που χαλα-
-ρωνω και πιάνω τα χέρια μου να στριφογυρίζουν ένα χαρτάκι
ή το φόρεμα μου ή τα μαλλιά μου., απλώνω τα χέρια μου ήρεμα
και χαλαρά, λέω στον εαυτό μου ,'ηρέμησε σε αγαπώ όπως και
αν είσαι' ,δίνω συνειδητή εντολή στο σώμα μου να χαλαρώσει
και να ηρεμήσει, και του στέλνω κύματα αγάπης και ήρεμης
αποδοχής. Την πρώτη φορά που το έκανα συνειδητά αισθάνθη-
-κα λίγο γελοία, -να μιλώ στο σώμα μου....- όμως δεν έμεινα
σάυτό, και τις επόμενες φορές ήταν πολύ πιο εύκολο.
Αυτό ήταν ένα πολύ απλό παράδειγμα που όμως έχει πολύ βαθιές
ρίζες. Έπρεπε να πολεμήσω ,να καταδυθώ στο είναι μου, να 
καταλάβω γιατί νιώθω ανεπαρκής ,γιατί έχω τόσο ανάγκη την
αποδοχή των άλλων, ώστε να έχω μετατραπεί σε ένα ρομποτάκι
που κινείται αυτόματα. Όσο πιο βαθιά πάμε, στον πυρήνα των
συμφωνιών-ταυτίσεων , τόσο πιο πολύ ερχόμαστε  πρόσωπο με
πρόσωπο με τους δαίμονες μας. Εκεί στον πυρήνα είναι η προ-
-σωπική μας έρημος. Εκεί είναι οι δαίμονες σαν κι αυτούς που
αντιμετώπισε ο Χριστός στην έρημο. Πάμε πολλές φορές στην
έρημο του νου μας, όμως κάθε φορά που επιστρέφουμε από εκεί
συνειδητά και με επίγνωση όλοι οι δαίμονες έχουν γίνει άγγελοι.
Χρειάζεται ,λοιπόν, εξάσκηση και εστίαση . Κάθε φορά που
βάζουμε τέρμα σε μια ταύτιση κερδίζουμε δύναμη. Γι'αυτό και
ξεκινάμε από τις μικρές ταυτίσεις και προχωράμε στις πιο βαριές
Όμως ,κάθε συμφωνία που μας κάνει να υποφέρουμε και την
οποία διώχνουμε, πρέπει να αντικατασταθεί από μια νέα που θα
μας κάνει ευτυχισμένους. Μόνο έτσι δεν θα επιστρέψει  η παλιά.
Ας μη απελπιζόμαστε από τις τυχόν αποτυχίες. Χρειαζόμαστε
πολύ δύναμη για να μετατρέψουμε έστω και μια απλή-μικρή
συμφωνία. Οι συμφωνίες που έχουμε κάνει είναι στην πραγμα-
-τικότητα ένας ισχυρός εθισμός. Είμαστε εθισμένοι να είμαστε
όπως είμαστε. Είμαστε εθισμένοι στο θυμό ,την ζήλια, την
αυτολύπηση, στο να είμαστε καλοκουρδισμένα αυτοματάκια.
Όλες οι παλιές συμφωνίες που κυβερνούν την ζωή μας, οφείλο-
-νται στην συνεχή επανάληψη. Συνεπώς και εμείς θα τις ακυρώ-
-σουμε με την ίδια μέθοδο , ΤΗΝ  ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ  ΚΑΙ  ΤΗΝ
ΕΞΑΣΚΗΣΗ. Εγώ μπορώ και χαλαρώνω πλέον, δεν απασχολώ
συνεχώς τα χέρια μου, τα αφήνω χαλαρά και ήρεμα, και όταν με
πιάνω να στριφογυρίζω πάλι κάτι - σπάνια πλέον- με επαναφέρω
με αγάπη στην ηρεμία.Τα χέρια μου δεν με πονούν πλέον, γιατί
είχαν αρχίσει να πονούν, και αυτή η ευχαρίστηση αντικατέστησε
την δυσάρεστη συνήθεια. Έχω ακόμη πολύ έρημο μπροστά μου,
όμως πολεμώ , είμαι μια Πολεμίστρια.
Η δευτερη λύση ειναι Η πειθαρχια του Πολεμιστη- Ελεγχος
συμπεριφοράς. Αυτό ομως θα το δούμε την άλλη φορά.
Ως τότε να είμαστε ολοι καλά ,και ας πολεμάμε με αγάπη.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2011

ΤΡΙΤΗ   15 - 11-  11
ΣΥΜΠΑΝ   ΓΕΙΑ  ΣΟΥ.
Πάει  και η 11-11 χωρίς να γίνει κάτι το συγκλονιστικό. Άκουσα
απο φίλες οτι οι ενέργειες ήταν πολύ δυνατές εκείνη την ημέρα,
εγώ ομως ,για να πω την αλήθεια, δεν ένιωσα τίποτα. Κατανοώ
απόλυτα αυτήν την αναμονή για κάτι, αυτήν την ανάγκη να γίνει
κάτι το διαφορετικό που θα μας βγάλει απο το τέλμα της απελπι-
-σίας στο οποίο βρισκόμαστε. Θέλουμε κάτι το οποίο θα μας
συγκλονίσει, θα μας ταρακουνήσει, θα μας βγάλει από την απά-
-θεια, θα μας ξυπνήσει και θα μας αναγκάσει να δούμε την πραγ-
-ματικότητα όπως ακριβώς είναι, χωρις παρωπίδες, χωρίς ομιχ-
-λη να μας θολώνει την πνευματική μας όραση. Γι'αυτό και
περιμένουμε εναγωνίως να συμβεί κάτι το παράδοξο, κάτι το
διαφορετικό που θα ανατρέψει οσα γνωρίζουμε ως τώρα.
Όμως το παράδοξο και το διαφορετικό συμβαίνει κάθε μέρα, και
υπάρχουν άνθρωποι που το νιώθουν, όπως ένιωσαν και τις δυνα-
-τες ενέργειες της 11-11. Όλοι οι υπόλοιποι ορίζουν ημερομηνίες
χρονολογίες.....και περιμένουν το κάτι να συμβεί. Περιμένω
χρόνια τώρα να έρθει ενας εξωγήινος και να με απαγάγει ώστε να
ζήσω και εγώ την γαλαξιακή μου περιπέτεια. Αυτός όμως δεν 
μου κάνει την χάρη, προτιμάει άλλους ,και εγώ μένω με την
προσμονή και την ελπίδα, και έτσι λέω μέσα μου ,μπορεί με την
τάδε πανσέληνο, 'η την τάδε ευθυγραμιση πλανητών να συμβεί.
Περιμένω αυτό το κάτι να γίνει, αυτό που θα με κάνει να νιώσω
άνθρωπος κατ'εικόνα αυτού που με έπλασε. Και περιμένω την
τάδε ημερομηνία....... και στρέφομαι στα άστρα του ουρανού 
αντί να στραφώ στα άστρα της ψυχής μου. Γιατί τα πιο λαμπερά
και τα πιο αστραφτερά άστρα είναι αυτά από τα οποία αποτελει-
-ται η ψυχή μου, αυτό το αιώνιο ,το αμετάβλητο κομμάτι της
Θείας Ουσίας. Στρέφομαι, λοιπόν , προς τα μέσα και ατενίζω
το Σύμπαν και αφήνομαι σ'αυτό. Τι ακριβώς κάνω όταν αφήνο-
-μαι?  Τι μου συμβαίνει πραγματικά? Φέρνω στο νου μου μια
από τις στιγμές που μπόρεσα και αφέθηκα, και το τι ένιωσα.
Προσπαθώ ακόμα και αυτήν την στιγμή να το κατανοήσω καλύ-
-τερα. Τι νιώθω οταν αφήνομαι? Η αίσθηση που με κατακλύζει
είναι οτι νιώθω 'ελεύθερη', ναι !!! ελεύθερη, από τι όμως? και 
ποιος με εμποδίζει να ειμαι ελεύθερη?
Προσπαθώ να τα βάλω σε μια τάξη. Τι ακριβώς είναι η ελευθε-
-ρία?  Θα μπορούσαν να δοθούν χίλιες απαντήσεις , όμως μια
είναι η αληθινή.  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ  ΕΙΝΑΙ  ΝΑ  ΜΠΟΡΩ  ΝΑ 
ΕΙΜΑΙ  Ο  ΕΑΥΤΟΣ  ΜΟΥ ,ΕΤΣΙ  ΟΠΩΣ  ΕΙΜΑΙ, μαύρος ,
άσπρος, γύφτος, δεξιός, αριστερός, όμορφος, άσχημος, πλούσιος,
φτωχός, σακάτης, ψηλός, κοντός, παχύς, αδύνατος, ........να είμαι
αυτό που επιλέγω να είμαι, γιατί εγώ το επέλεξα και όχι κάποιοι
άλλοι. Ποιος με εμποδίζει όμως να είμαι ο εαυτός μου και άρα
ελεύθερη? Ο ίδιος ο εαυτός μου βέβαια.
Η μόνη περίοδος κατά την οποία ο άνθρωπος είναι ελευθερος 
είναι οταν είναι παιδί, και δεν έχει ακόμα εξημερωθεί, όταν ακό-
-μη δεν έχει κανει τις ταυτίσεις του ,τις συμφωνίες του και δεν
εχει δημιουργήσει την δική του Νομοθεσία που θα κατευθύνουν
μετά την ζωή του για πάντα. Όταν δηλ. δεν έχει ακόμα δημιουρ-
-γηθει ο Κριτής και το Θύμα. Ας παρατηρήσουμε ενα παιδί 2-3
χρόνων. Κάνει οτι θέλει ,παίζει, γελάει,  κλαίει ,απαιτεί με φωνές
αυτό που θέλει, εξερευνεί τον κόσμο, είναι ενα λουλούδι ενα 
δένδρο ,ενα ζωάκι που δεν εχει ακόμη εξημερωθεί. Αυτό το παιδί
φοβάται οταν πονάει , κλαίει οταν πεινάει αλλά δεν ανησυχεί για
το παρελθόν , δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον- ζει  μόνο για την
παρούσα στιγμή.
Τα πολυ μικρά παιδιά δεν διστάζουν να εκφράσουν τα συναισθή-
-ματα τους, αναγνωρίζουν ενστικτωδώς την αγάπη γύρω τους.
Δεν φοβούνται ουτε για μια στιγμή να αγαπήσουν , παρα αφήνο-
-νται σ΄αυτήν. Αυτή ειναι η περιγραφή ενός φυσιολογικού
ανθρώπου. Ενός ανθρώπου που δεν φοβάται το μέλλον και δεν
ντρέπεται για το παρελθόν.
Η φυσιολογική ανθρώπινη τάση ειναι η ευχαρίστηση ,το παιχνι-
-δι ,η εξερεύνηση, η ευτυχία και η αγάπη.
Τι συμβαίνει ,λοιπόν, και αλλάζουμε τόσο οταν μεγαλώνουμε?
Μπαίνουμε σε μια ροη εξημέρωσης μη φυσιολογική η οποια
μας οδηγεί στους δυνάστες της ζωης μας=  την Νομοθεσία ,τον
Κριτή , και το Θύμα. Δεν είμαστε πια ελεύθεροι επειδή ο Κριτής
το Θύμα και οι ταυτίσεις- πεποιθήσεις μας δεν μας επιτρέπουν
να είμαστε αληθινοί. Από την στιγμή που το μυαλό  μας προγρα-
-μματίστηκε  με  όλα αυτά τα άχρηστα δεδομένα πάψαμε να 
είμαστε ευτυχισμένοι.Η εκπαίδευση-εξημέρωση που λαμβάνουμε
απο άνθρωπο σε άνθρωπο , από γενιά σε γενιά είναι απόλυτα
φυσιολογική στην ανθρώπινη κοινωνία. Δεν υπάρχει λόγος να
κατηγορούμε τους γονείς μας που μας δίδαξαν να είμαστε σαν
αυτούς. Τι άλλο μπορούσαν να μας μάθουν παρά αυτό που οι
ίδιοι γνώριζαν?Έκαναν οτι καλύτερο μπορούσαν.  Για ότι λάθος
έκαναν έφταιγε η δική τους εξημέρωση, οι δικοί τους φόβοι ,οι
δικές τους ταυτίσεις.  Δεν είχαν κανέναν έλεγχο του προγραμμα-
-τισμού που δέχθηκαν , οπότε δεν ήταν δυνατόν να συμπεριφερ-
-θούν διαφορετικά. 
ΔΕΝ ΚΑΤΗΓΟΡΩ  ΚΑΝΕΝΑ ΓΙ' ΟΤΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ  ΕΧΕΙ
ΠΑΡΕΙ  Η  ΖΩΗ  ΜΟΥ. ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ  ΟΙ  ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ,ΟΙ
ΔΑΣΚΑΛΟΙ  ΜΟΥ, ........ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΣ  ΔΕΝ  ΦΤΑΙΕΙ Ο
ΕΑΥΤΟΣ  ΜΟΥ. 
ΕΧΕΙ  ΕΡΘΕΙ  Η  ΣΤΙΓΜΗ  ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ  ΑΥΤΟ.
ΕΧΕΙ  ΕΡΘΕΙ  Η  ΣΤΙΓΜΗ  ΝΑ  ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΩ  ΑΠΟ
ΤΗΝ  ΤΥΡΑΝΝΙΑ  ΤΟΥ  ΚΡΙΤΗ.
ΕΧΕΙ  ΕΡΘΕΙ  Η  ΣΤΙΓΜΗ  ΝΑ  ΦΥΓΩ  ΑΠΟ  ΤΟ ΡΟΛΟ 
ΤΟΥ  ΘΥΜΑΤΟΣ.
ΕΧΕΙ  ΕΡΘΕΙ  Η  ΣΤΙΓΜΗ  ΝΑ  ΑΛΛΑΞΩ  ΤΙΣ  ΒΑΣΕΙΣ  ΤΩΝ  ΤΑΥΤΙΣΕΩΝ - ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ  ΜΟΥ.
Ο αληθινός εαυτός μου είναι το μικρό παιδί ,μέσα μου, που ξέρει
να χαίρεται και να αγαπάει ανεπιφύλακτα, αυτός που δεν νοιάζε-
-τε για το παρελθόν ,που δεν ανησυχεί για το μέλλον, αυτός που
εχει αφεθεί στην Ροή της Θείας Παρουσίας.
Πόσες στιγμές , όμως, μπορώ και είμαι ο αληθινός εαυτός μου?
Πως μπορώ να βγάλω από πάνω μου τις  'ευθύνες'? Αυτές τις
ευθύνες που ο Κριτής μέσα μου ,μου υπενθυμίζει συνεχώς.
Ενώ εχω αφεθεί στην Ροή ,ξαφνικά θυμάμαι τις τόσες 'ευθύνες'
και η χαρά ,το χαμόγελο, πάνε περίπατο. Η αμφιβολία τρυπώνει,
παύω να είμαι ο αληθινός εαυτός μου , παύω να είμαι ελεύθερη
και ακολουθώ το ποτάμι και όπου με βγάλει. Τελικά κάνω πράγ-
-ματα για να ικανοποιήσω τους άλλους και να γίνω αποδεκτή
από αυτούς . Τελικά βράζω στο ίδιο καζάνι με όλους τους άλλους
αναμασώντας την δυστυχία μου και την απογοήτευση μου.
Ορίστε τι απέγινε η ελευθερία μου!!!!!
Πως , όμως, να καταλάβω ότι δεν είμαι ελευθερη ,αν αγνοώ αυτό 
ίδιο το γεγονός? 
Δυστυχώς ,οι πιο πολλοί απο εμάς αγνοούμε οτι δεν είμαστε
ελεύθεροι. Κάτι μέσα μας ,μας το ψιθυρίζει, αλλά δεν καταλα-
-βαίνουμε από που προέρχεται αυτή η εσωτερική φωνή.
Το πρόβλημα με τους περισσότερους ανθρώπους είναι οτι ζουν 
όλη τη ζωή τους χωρίς ποτέ να ανακαλύψουν ότι ο Κριτής και το
Θύμα καταδυναστεύουν το νου τους ,πνίγοντας την ελευθερία τους. Άρα, το πρώτο βημα προς την προσωπική ελευθερία είναι
Η  ΕΠΙΓΝΩΣΗ.
ΠΡΕΠΕΙ  ΝΑ  ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ  ΟΤΙ  ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΕΛΕΥΘΕ-
-ΡΟΙ  ΓΙΑ ΝΑ  ΓΙΝΟΥΜΕ  ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ.
ΠΡΕΠΕΙ  ΝΑ  ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ  ΠΟΙΟ  ΕΙΝΑΙ  ΤΟ ΠΡΟΒΛΗ-
-ΜΑ  ΠΡΙΝ  ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΟΥΜΕ  ΝΑ  ΤΟ  ΛΥΣΟΥΜΕ.
Η επίγνωση είναι πάντοτε το πρώτο βήμα ,γιατί όταν εχεις άγνοια ,δεν μπορείς να επιφέρεις καμιά ,μα καμιά , αλλαγή.
Αν δεν συνειδητοποιήσω ότι ο νους μου είναι γεμάτος τραύματα
και συναισθηματικό δηλητήριο, δεν μπορώ να αρχίσω το καθά-
-ρισμα και την θεραπεία των πληγών μου ,και συνεχίζω να
υποφέρω.   ΟΜΩΣ  ΔΕΝ  ΥΠΑΡΧΕΙ  ΚΑΝΕΝΑΣ  ΛΟΓΟΣ  ΝΑ
ΥΠΟΦΕΡΩ. Μπορώ να επαναστατήσω και  να πω = 
  ' ΩΣ  ΕΔΩ  ΗΤΑΝ '
Μπορώ να αναζητήσω τρόπους για να βελτιώσω ή να μεταμορ-
-φώσω την δική μου πραγματικότητα.
Η πραγματικότητα δεν είναι η ίδια για όλους. Ο καθένας μας 
έχει την δική του η οποία διαμορφώνεται ανάλογα με τα πιστεύω
του .Αν μπω στην διαδικασία να αναλύσω τα διάφορα πιστεύω
μου ,θα ανακαλύψω ότι τα περισσότερα ,και ιδίως ,αυτά που με
τραυμάτισαν στο νου και στην ψυχή , δεν είναι αληθινά.
Άδικα υπέφερα τόσα χρόνια.
Τι πρέπει να κάνω λοιπόν?  Μα φυσικά, να μάθω να ελέγχω την
πραγματικότητα μου. Την δική μου και όχι των άλλων.
Υπάρχουν τρεις ικανότητες με τις  οποίες μπορώ να είμαι ο 
εαυτός μου.
1) Η Ικανότητα  της Επίγνωσης= το να γνωρίζεις ποιος πραγμα-
-τικά είσαι και ποιο είναι το πεδίο των δυνατοτήτων σου.
2) Η Ικανότητα της Μεταμόρφωσης = το να αλλάζεις και να 
απαλλάσσεσαι απο τις ταυτίσεις- εξημέρωση.
3) Η  Ικανότητα της Πρόθεσης= το να έχεις  την δύναμη να
μεταβάλλεις  την ενέργεια σου, πλησιάζοντας όσο μπορείς την
Θεία Ενέργεια, την ενέργεια του Σύμπαντος, που είναι και η
Ενέργεια της Αγάπης.
Ο ΔΡΟΜΟΣ  ΠΡΟΣ ΤΗΝ  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ,ΛΟΙΠΟΝ , ΕΙΝΑΙ
ΕΝΑ  ΜΟΝΟΠΑΤΙ  ΠΟΥ ΣΕ  ΟΔΗΓΕΙ  ΣΤΗΝ  ΠΛΗΡΗ
ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ  ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΑΥΤΙΣΕΙΣ. 
Διάφοροι δάσκαλοι παρομοιάζουν τον εσωτερικό Κριτή ,το Θύμα ,και τα διάφορα πιστεύω  με ένα παράσιτο που εισβάλλει
στο ανθρώπινο μυαλό, έτσι λοιπόν, όλοι οι άνθρωποι που έχουν
εξημερωθεί ειναι ουσιαστικά άρρωστοι. Είναι  άρρωστοι γιατί
το παράσιτο έχει εισχωρήσει στον εγκέφαλο τους και ελέγχει τον
νου τους. Το παράσιτο αυτό τρέφεται με τα αρνητικά συναισθή-
ματα που πηγάζουν από τον φόβο.
Πως περιγράφεται ένα παράσιτο στο λεξικό? σαν ένας ζωντανός
οργανισμός που τρέφεται από άλλους ζωντανούς οργανισμούς,
ρουφώντας την ενέργεια τους δίχως να προσφέρει τίποτα χρήσι-
-μο σε αντάλλαγμα, αλλά αντίθετα βλάπτοντας τους.
Ο Κριτής ,το Θύμα ,και το Σύστημα των Πιστευων , ταιριάζουν
θαυμάσια σε αυτήν την περιγραφή. Τα τρία μαζί απαρτίζουν ένα
οργανισμό φτιαγμένο από ψυχική 'η συναισθηματική ενέργεια,
που με την σειρά της είναι απόλυτα ζωντανή. Φυσικά δεν πρόκει
-ται για υλική ενέργεια , όμως ούτε και τα συναισθήματα μας
είναι υλική ενέργεια.  Μια από τις λειτουργίες του εγκεφάλου 
είναι να μετατρέπει την υλική ενέργεια σε συναισθηματική. Ο
εγκέφαλος μας είναι το εργοστάσιο των συναισθημάτων. Και
όπως , έχουμε ήδη πει, η βασική λειτουργία του νου είναι να
διαμορφώνει την πραγματικότητα μας. Οπότε καταλαβαίνουμε
ότι το παράσιτο κυβερνά το μυαλό μας και ελέγχει την πραγμα-
-τικότητα μας. Το παράσιτο ονειρεύεται μέσω του νου μας και
ζει την ζωή του μέσα στο σώμα μας. Τρέφεται με συναισθήματα
που πηγάζουν από το φόβο και ανθίζει στον πόνο και στα βάσανα
Η  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΑΜΕ  ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥ-
-ΜΕ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ
ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΖΩΗ , ΑΝΤΙ  ΓΙΑ
ΑΥΤΗΝ  ΠΟΥ ΘΑ  ΜΑΣ  ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ  ΤΟ  ΠΑΡΑΣΙΤΟ.
Όταν ανακαλύψουμε ότι  ελεγχόμαστε από το παράσιτο και ότι
ο αληθινός εαυτός μας είναι στριμωγμένος στην γωνία, έχουμε
μόνο δύο επιλογές. 
1) Να συνεχίσουμε να ζούμε όπως πρίν και να παραδοθούμε
εντελώς στο παράσιτο
2) Να επαναστατήσουμε, να κηρύξουμε τον πόλεμο ενάντια στο
παράσιτο. Έναν πόλεμο για την ανεξαρτησία μας, για το δικαίω-
-μα να έχουμε εμείς την αποκλειστική χρήση του νου και του
εγκεφάλου μας.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΟΎΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ  ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΙ
ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ.
Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ  ΚΑΠΟΙΟΣ  ΠΟΥ  ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΙ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ  ΕΙΣΒΟΛΗ  ΤΟΥ  ΠΑΡΑΣΙΤΟΥ ,ΚΑΙ ΔΙΝΕΙ
ΜΙΑ  ΔΙΑΡΚΗ  ΜΑΧΗ.
Θα αναλύσουμε τη άλλη φορά πως οφείλει να δρα ο Πολεμιστής
Ως τότε ας είμαστε όλοι καλά και ας αποφασίσουμε να γίνουμε
Πολεμιστές.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2011

ΤΡΙΤΗ   8  -  11 - 11
ΣΥΜΠΑΝ  ΓΕΙΑ  ΣΟΥ.
Φθάσαμε αισίως στην 4η συμφωνία. Αυτή η 4η ειναι που επιτρέ-
-πει στις προηγούμενες τρείς να ριζώσουν βαθιά.
Η 4η συμφωνία εχει να κάνει με την εφαρμογή των υπόλοιπων=
ΝΑ ΔΙΝΕΙΣ  ΠΑΝΤΑ ΤΟΝ  ΚΑΛΥΤΕΡΟ  ΕΑΥΤΟ  ΣΟΥ.
Να δίνουμε πάντα τον καλύτερο εαυτό μας , κάτω απο οποιεσδή-
-ποτε συνθήκες. Ποιές ομως ειναι οι συνθήκες?  και ποιός ειναι
 ο εαυτός μας? Είμαστε πάντα οι ιδιοι? Οχι βέβαια.
Τα πάντα γύρω μας αλλάζουν διαρκώς, οπότε και ο εαυτός μας
αλλάζει και αυτός συνέχεια. Την μια στιγμή μπορεί να ειμαι καλή και την άλλη οχι. Ξυπνάω το πρωί γεμάτη ενέργεια και ο
εαυτός μου ειναι ο καλύτερος και μετά το απόγευμα γυρίζω απο
την δουλειά κουρασμένη και ειμαι μες την γκρίνια ,οπότε  και ο
εαυτός μου δεν ειναι στα καλύτερα του. Ο εαυτός μου ειναι πολύ
καλύτερος οταν ειμαι υγιής ,χαρούμενη, αισιόδοξη, παρά οταν
ειμαι άρρωστη, θυμωμένη, πληγωμένη......
Αρα αλλάζω απο ωρα σε ώρα ,απο μέρα σε μέρα, πάντα ανάλογα
με τις διαθέσεις μου. Και απο τι εξαρτώνται οι διαθέσεις μου?
Μα φυσικά απο τις συνήθειες - ταυτίσεις μου, απο τον εσωτερι-
-κό κριτή μου, απο την μαμά μου , τον μπαμπά μου, τα παιδιά 
μου, τον σύντροφο μου, τους γείτονες , και ολο το σόι , και πάει
λέγοντας. Θεε μου ας με σώσει κάποιος.!!!
Ποιος θα με σώσει ,λοιπόν, αν δεν το κάνω εγω η ιδια?
Ποιός ξέρει καλύτερα απο εμένα ποιός ειναι ο καλύτερος εαυτός
μου? Εγω ξέρω πότε τα δίνω όλα και πότε δεν δίνω τίποτα παρά
υποκρίνομαι οτι δίνω. Εγώ ξέρω που υπολείπομαι , που πρέπει να αλλάξω ,που δεν τηρώ τις πρώτες συμφωνίες. Εγώ πρέπει να
βρώ την δύναμη να εντάξω τις  τρεις προηγούμενες συμφωνίες
στην ζωή μου ,ωστε ο εαυτός μου να γίνεται σιγά-σιγά καλύτερος
Στοπ, ομως, πήρα φόρα, και προσπαθώ απεγνωσμένα να δώσω
τον καλύτερο εαυτό μου,κοπιάζω πολύ, σπαταλάω την ενέργεια
μου, εξαντλώ το σώμα μου, τον χρόνο μου, αλλά αυτό ποτέ δεν
φθάνει. Εγώ ομως προσπαθώ περισσότερο ,πάω ενάντια στον
εαυτό μου και τελικά κάνω μια τρύπα στο νερό, γιατί εχω με
αυτόν τον τρόπο εξαντλήσει ολα τα αποθέματα μου, ενεργειακά
και ψυχικά.  Απο την άλλη ,πάλι, δεν κάνω τίποτα ,δεν με νιαζει
τίποτα, δεν προσπαθώ για τίποτα, το μόνο που κάνω ειναι να
γεμίζω απο απογοητεύσεις , τύψεις και ενοχές. Άτιμη ζωή!!!
ΚΑΝΩ  ΛΟΙΠΟΝ  ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΠΟΡΩ,  ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ
ΟΤΑΝ ΜΠΟΡΩ, ΟΠΩΣ ΚΙ  ΑΝ  ΕΙΜΑΙ, ΟΣΟ ΑΝΤΕΧΩ,
ΧΩΡΙΣ ΕΝΟΧΕΣ ,ΧΩΡΙΣ  ΤΥΨΕΙΣ, ΧΩΡΙΣ  ΝΑ ΚΡΙΝΩ ΤΟΝ
ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ  ΓΥΡΩ  ΜΟΥ.
Μια μικρη ιστορία Ζεν λέει. Ρωτάει ο μαθητής τον δάσκαλο,αν
κάνω 4 ωρες διαλογισμό  κάθε μέρα σε πόσο καιρό θα φθάσω στην φώτιση? Του απαντάει ο δάσκαλος ,σε 10 χρόνια. Δηλ.
ξαναρωτάει ο μαθητής αν κάνω 8 ωρες διαλογισμό κάθε μέρα θα
φθάσω στην φώτιση σε 5 χρόνια?  Οχι!!! του απαντάει ο δάσκα-
-λος , θα σου πάρει 20 χρόνια . Μα πως ???? αναρωτιέται ο 
μαθητής. Και απαντάει ο δάσκαλος.  ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΕΔΩ
ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΕΙΣ ΤΗ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΖΕΙΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ
ΑΝ ΣΟΥ ΑΡΚΟΥΝ ΟΙ 2 ΩΡΕΣ ΑΛΛΑ ΕΣΥ ΤΙΣ ΚΑΝΕΙΣ 8
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΞΑΝΤΛΕΙΣΑΙ  ΝΑ 
ΧΑΝΕΙΣ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ
ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗ. ΔΙΝΕ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ
ΕΑΥΤΟ  ΣΟΥ ΣΕ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ  ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΣΟ
ΧΡΟΝΟ ΑΦΙΕΡΩΝΕΙΣ Σ'ΑΥΤΟ.
Ειμαστε εδω λοιπόν για να ζούμε και να ειμαστε σε Δράση και
μέσα στην Ροή. Το Σύμπαν ,η Θεία Ουσία ,ξέρει και ειναι σε μια
συνεχή Δράση. Εγώ ,που ειμαι ενα κομμάτι της Θείας Ουσίας,
κάθε φορά που δίνω τον καλύτερο εαυτό μου σε αυτό που κάνω
βγάζω πρός τα εξω τον θεικό μου εαυτό και μπαίνω σε Δράση.
Αυτό που βγάζω προς τα εξω ,μεσα απο την δράση, ειναι αγνό
και ανιδιοτελές. Δίνω οτι καλύτερο μπορώ χωρίς να περιμένω
κάποια ανταμοιβή.Οι περισσότεροι απο εμάς κάνουμε εντελώς
το αντίθετο. Κάνουμε την δουλειά μας, χωρις κέφι και χαρά,
απλά και μόνο για τα χρήματα που μας δίνει. Απο το πρωι που
ξεκινάμε ,οτι κάνουμε σχεδόν για ολους ειναι ενας εξαναγκασμός
Ακομή και τα ευχαριστα πράγματα οπως π.χ. η γυμναστική εχει
γίνει ενα  'πρεπει' για τους άλλους ,για να δειχθούμε...δηλ.για
ανταμοιβή. Ας σκεφθούμε πως περνάμε την εβδομάδα μας περι-
-μένοντας να ρθεί το Σαβ/κυριακο για να δραπετεύσουμε , για να
βρούμε υποτίθεται τον εαυτό μας που τον έχουμε χαμένο μέσα
στην δίνη της καθημερινότητας. Λεω στον εαυτό μου,' ολη την
εβδομάδα δεν εισαι εσύ, κάνεις πράγματα που δεν σου αρέσουν,
πρέπει να τα κάνεις ομως γιατί αλλιως δεν θα εχεις να φάς'.
Πως θα ηταν ομως τα πράγματα ,αν άρχιζα την μέρα μου 
μπαίνοντας σε Δράση? Αν σε οτι έκανα, έβαζα και ενα μικρό 
κομματάκι απο την, άπειρη, Θεία Ουσία που κουβαλάω μεσα μου? Αυτό το κομματάκι ειναι το καλύτερο μου, ειναι ο εαυτός
μου ατόφιος ,αγνός και ανιδιοτελής. Εδώ δεν υπάρχει κριτής,
δεν υπάρχουν ταυτίσεις, υπάρχει μόνο αποδοχή και αγάπη.
Αποδέχομαι αυτό που ειμαι και το βγάζω προς τα εξω με αγάπη
και χωρις να περιμένω τίποτα. Αυτό ειναι να δίνω τον καλύτερο
εαυτό μου.   Απολαμβάνω οτι κάνω ,αποδέχομαι κάθε στιγμή
αυτό που πραγματικά ειμαι και μαθαίνω μέσα απο τα λάθη μου.
Διδάσκομαι απο τα λάθη μου σημαίνει οτι εξασκούμαι σε κάτι,
αντιμετωπίζω διχως φόβο τα αποτελέσματα των προσπαθειών
μου και συνεχίζω να μαθαίνω ,μέσω της εξάσκησης. Ετσι αυξά-
-νεται η αυτογνωσία μου.
Οτι κάνω ,το κάνω γιατί το θέλω. Αν αναλάβω δράση απο υποχ-
-ρέωση ,τότε αποκλείεται να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου.
Δίνω το καλύτερο και αυτό μου προσφέρει χαρά, μπαίνω στην
δράση επειδή μου δίνει χαρά η ίδια η δράση και οχι για την
ανταμοιβή της.
Δράση ειναι να βιώνεις την ζωή σου στο έπακρο
Αδράνεια ειναι η άρνηση της ζωής. Αναλαμβάνω δράση σημαί-
-νει  'ειμαι ζωντανός ', σημαίνει οτι διακινδυνεύω να βγώ προς τα εξω και να εκφράσω το όνειρο μου.
Το να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου ειναι μια θαυμάσια συνήθεια
Δίνω τον καλύτερο εαυτό μου σε οτιδήποτε κάνω 'η αισθάνομαι.
Εχω αναγάγει τα πάντα σε ιεροτελεστία. Εχω επιλέξει να ειναι
αυτό ενα απο τα πιστεύω μου. Π.χ το να κάνω μπάνιο ειναι ιερο-
-τελεστία και μέσω αυτής της πράξης δείχνω στο σώμα μου οτι το αγαπώ και το σέβομαι. Ιεροτελεστία ειναι  επίσης οταν τρωω
το φαγητό μου 'η ενα φρούτο, ή οταν κάνω μια μικρή και 
αυθόρμητη προσευχή προς τον Δημιουργό, για να τον ευχαρισ-
-τήσω γαι ολα τα καλά που μου δίνει. Ετσι μπαίνω σε δράση
γιατί τότε αγγίζω το Θεικό κομμάτι μέσα μου και το βγάζω προς
τα έξω. Γιατί η ουσία ειναι οτι, η Θεια Παρουσία ειναι η Δράση,
και ο καλύτερος τρόπος για να πούμε " Σ'αγαπω Θεέ μου " ειναι
να ζήσουμε δίνοντας τον καλύτερο μας εαυτό.
Οτι μου στερεί την ζωή και την χαρά το αφήνω να φύγει.
Γεννήθηκα με το δικαίωμα της ευτυχίας και της αγάπης.
Ειμαι ζωντανή και αποφασισμένη να πάρω την ζωή μου στα
χέρια μου και να την απολαύσω, γιατί αυτή η εντολή μου έχει
δωθεί απο τον Θεό. Δεν χρειάζεται να αποδείξω σε κανένα τίπο-
-τα.  Θα λέω  'οχι ' ,οταν θέλω να πω οχι ,και θα λέω 'ναι ' οταν
θέλω να πω ναι.  ΕΧΩ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ
ΜΟΥ.  ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΔΙΝΩ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ
ΜΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΕΠΙΤΥΧΩ ΑΥΤΟ.
Οι τρεις πρώτες συμφωνίες θα αποφέρουν καρπούς μόνο οταν
τις εφαρμόζω μέσα απο το καλύτερο μου.
Η αλήθεια ειναι οτι δεν θα μπορώ να ειμαι πάντα άμεμπτη στη
χρήση του λόγου μου, οτι δεν θα ειμαι πάντα σε θέση να μην 
πάρω κάτι προσωπικά, και οτι δεν θα καταφύγω ξανά σε υποθέ-
-σεις. Η αλήθεια ειναι αυτή και την αποδέχομαι, γιατί οι παλιές
συνήθειες ειναι βαθιά ριζωμένες στο νου μου.
ΟΜΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΩ  ΣΕ ΟΤΙ ΚΑΝΩ ΝΑ ΔΙΝΩ ΤΟΝ ΚΑΛΥ-
-ΤΕΡΟ ΜΟΥ ΕΑΥΤΟ ΚΑΙ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΑΥΤΕΣ  ΟΙ  ΤΑΥΤΙ-
-ΣΕΙΣ  ΘΑ  ΑΡΧΙΣΟΥΝ  ΝΑ ΕΞΑΣΘΕΝΟΥΝ ΟΛΟ  ΚΑΙ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ  ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ  ΤΟΥ  ΧΡΟΝΟΥ.
Δεν νιώθω ενοχες οταν δεν καταφέρνω να τηρώ τις συμφωνίες.
Μεταμορφώνομαι σιγα-σιγα ακόμη κι αν εξακολουθώ να κάνω
υποθέσεις, να παίρνω κάποια  πράγματα προσωπικά 'η  δεν ειμαι
άμεμπτη στην χρήση του λόγου μου. Άλλωστε η εξάσκηση ειναι
που χαρίζει στον δάσκαλο την πείρα του.
ΛΑΤΡΕΥΩ ΚΑΙ ΤΙΜΩ  ΟΤΙ  ΚΑΝΩ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ  ΤΟΝ
ΤΡΟΠΟ ΛΑΤΡΕΥΩ ΚΑΙ  ΤΙΜΩ ΤΗΝ  ΘΕΙΑ  ΠΑΡΟΥΣΙΑ.
Ειμαι ,λοιπόν, μέσα σε μια συνεχή Δράση, συνεχώς μέσα στην
Ροή και το ιδιο ευχομαι να κάνετε και εσεις.